03 O spotkaniu z Bożym Obliczem

Dlaczego czcimy Najświętsze Oblicze Chrystusa?

Mówiliśmy już o św. Janie Pawle II i jego wspaniałym Liście apostolskim o kontemplacji Bożego Oblicza. Mówiliśmy o obietnicach, jakie sam Pan Jezus złożył francuskiej karmelitance bosej w połowie XIX wieku, aby przekonać nas do tego nabożeństwa i uświadomić nam, jak wiele łask możemy uprosić dla siebie i świata. Dziś powiemy sobie trochę o bł. Honoracie Koźmińskim.

Ten polski kapucyn z przełomu XIX i XX wieku, miał w młodości okres załamania w wierze: ateizmu. Bluźnił Bogu, wyśmiewał się, że ludzie płaczą nad Męką Pańską, kpił z kapłanów… Gdy trafił do celi więziennej w carskiej Cytadeli, nie ustawał w swym uporze niewiary. I oto Pan Jezus przyszedł do niego i łagodnie go do wiary przyprowadził. Oblicze Boże na nim spoczęło – jak to po latach wyznał. Czy tak nawrócony człowiek mógłby potem nie apostołować? Czynił to gorliwie przez całe swoje długie i pracowite życie, poprzez konfesjonał i słowem pisanym.

Posłuchajmy jego rozważań. Jako że sam doświadczył bardzo własnej grzeszności, rozmyślał potem nad pysznym buntem aniołów w niebie i o potrzebie ludzkiej pokory i posłuszeństwa wobec świętego, kochającego i dobrego Boga.