November 23, 2024 • 59 mins
Cindy Claes, host van deze podcast en actieactrice, voert een boeiend gesprek met Maximiliaan Serbrock. Opgegroeid in een familie waar zijn vader en grootvader met trots hun militaire achtergrond koesteren, leek Max als jonge man zeker van zijn pad: het leger. Maar dat pad bleek complexer dan hij had verwacht.
In deze aflevering stelt Cindy prikkelende vragen: hoe bereid je jezelf voor op zo’n intense ervaring, vooral wanneer je weet dat er grote risico’s aan verbonden zijn? Hoe overtuig je jezelf om door te zetten, zelfs als je twijfelt? En welke jongeren kiezen voor een carrière in het leger? Voor Cindy, die de rol van soldaat al heeft gespeeld als actieactrice, is dit gesprek een unieke kans om dieper karacter onderzoek te doen via het perspectief van iemand die vrijwillig de militaire training doorliep.
Maximiliaan, een jonge acteur uit Limburg (België), laat zien hoe discipline en militaire training zijn creatieve expressie hebben beïnvloed. Zijn familiegeschiedenis, verweven met verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, heeft zijn kijk op respect en structuur gevormd. Maar wat hij niet had voorzien, was hoe deze ervaringen hem uiteindelijk zouden leiden naar een plek waar kwetsbaarheid een centrale rol speelt.
Samen nemen Cindy en Max je mee door de fysieke, medische en psychologische uitdagingen van de militaire selectie. Max deelt ook een persoonlijk verhaal of hoe hij uiteindelijk, met schaamte, dan met moed, een hele andere richting heeft genomen.
Instagram Host:
@cindy_claes
Instagram Guest:
@maximiliaanserbrock
Want to send Cindy Claes a DM?
Let's continue the conversation on Instagram:
Cindy Claes - Host
@cindy_claes
Loud Whisper VZW - Producers
@loudwhispervzw
Join the community:
Buy Me A Coffee VIP Zone
Mark as Played
Transcript
Episode Transcript
Available transcripts are automatically generated. Complete accuracy is not guaranteed.
Speaker 1 (00:00):
Welkom bij de Loud Whisper Takeover podcast.
Deze bonusepisode gaat in hetNederlands zijn.
Welkom bij de Loud WhisperTakeover podcast.
We gaan dus een afleveringhebben in het Nederlands vandaag
.
De aflevering van vandaag gaateigenlijk over mijn onderzoek
als actrice.
Zoals jullie het ondertussen alweten, ben ik Cindy Klaas, een
(00:22):
actieactrice en filmmaker, en deeerste keer, dat ik een rol had
als een soldaat en dat ik dierol moest spelen, was ik zo
opgewonden Ik kreeg ookwapentraining.
En dan plotseling, terwijl ikdieper in mijn personage dook,
was er eigenlijk een realiteit,aan de welke ik niet echt had
(00:45):
gedacht.
Mocht dit geen film zijn, maarmoest het echt het echte leven
zijn, dan kan ik, zou ikeigenlijk een leven kunnen
wegnemen, ik kan eigenlijkiemand doden.
Dus, hoe begin ik?
waar begin ik als actrice, omdeze personage echt te begrijpen
?
Dat is heel belangrijk voor mijals actieactrice.
En vandaag praat ik met eenjongeman recht uit Limburg in
(01:08):
België.
Hij heeft eigenlijk eenopleiding en training gevolgd
als soldaat, maar na eeningrijpende levengebeurtenis nam
hij een ander pad en hij koos,om acteur te worden.
Een ander pad en hij koos, omacteur te worden.
(01:30):
Nu, in zijn creativiteit is hetthema van kwetsbaarheid in
mannen een heel belangrijk thema.
Dus we gaan over die driedingen echt in depth spreken.
Welkom, maximiliaan Serborg.
Hallo Max, hoe gaat het met jouvandaag?
Speaker 2 (01:40):
Hey, het gaat supergoed.
Wat een introductie.
Dankjewel.
Speaker 1 (01:46):
Ik vind het superleuk , om met jou te praten, vandaag.
Dus we gaan natuurlijk pratenover het feit, dat je acteur
bent, nu, maar misschien gaan weeen beetje rewinden en laten we
ons misschien spreken over jeervaring in het leger.
Voor wat soort soldaat ging jijeigenlijk worden?
Speaker 2 (02:06):
Goede vraag.
Ik was beroepsmilitair, dus ikhad mij vrijwillig ingeschreven,
en ik heb een opleiding gevolgdbij bevrijdingsleider Lini in
Leeuwen-Polsburg.
Ik heb een opleiding gevolgdals vrijwilliger beroepsmilitair
tot infanterist, dus ik ginginfanterie worden.
Zondgroepen zijn dat.
Speaker 1 (02:29):
Soldaten, die aan de frontlinie vechten, en je vecht
op het terrein.
Je kunt dus eigenlijkface-to-face met de vijhand
staan.
Is dat juist?
Speaker 2 (02:38):
Ja, ik heb natuurlijk nooit in de buurt gekomen
daarvan, omdat ik na mijnopleiding gestopt ben, maar daar
ging mijn toekomst mogelijkzijn, dat ik in de frontlinie
moest staan en moest vechten.
Speaker 1 (02:49):
En ik zou graag willen weten, waar is die passie
of die keuze, waar is dievandaan gekomen?
Want ik weet, dat er zo eentrots was op het feit, dat jij
als jongeman je dus ingeschrevenhebt in het leger, want je had
familieleden, die in het legerwaren, je grootvader, denk ik,
en je vader.
Kan je ons een beetje uitleggen, in wat context je bent
(03:11):
opgegroeid, in dat kader?
Speaker 2 (03:15):
Inderdaad, mijn papa heeft dienstplecht gedaan, en
mijn grootvader heeft gevocht inde Tweede Wereldoorlog, dus
mijn opvoeding was al vrijmilitaire-esk.
Al zijn de discipline heel hoog, het respect lag heel hoog,
manieren, beleefdheid naarmeerdere toe, naar oudere mensen
toe, naar iedereen toe.
Dus mijn opvoeding was vrijstreng, in de goede manier, en
(03:37):
daarom was de keuze vrijeenvoudig.
Toen ik het rol gekregen hebvriend, die in het leger zat,
dat daar een goede toekomst is,dan heb ik die keuze vrij snel
gemaakt.
Speaker 1 (03:48):
En als je zegt, dat discipline en respect en zo, dat
je dat echt kon voelen, toen jebent opgegroeid.
wat van het leger?
Was je al heel bewust van hetfeit, dat je grootvader in het
leger zat?
Of is dat iets, dat is beginnengroeien in jou als jongeman?
(04:09):
of was dat echt vanaf het feit,dat je een kind was, was dat al
rond jou en er was al eentrotsheid?
hoe stond dat eigenlijk?
Speaker 2 (04:19):
Goede vraag wel.
Mijn grootvader heb ik nietgekend.
Hij is overleden, toen mijnpapa dertien was, door gevolgen
van de oorlog en diabetes.
Dus mijn papa heeft ook nietheel lang een papa-fisuur gehad,
waarvoor hij zorgde, dat ikalles kreeg, wat hij niet
(04:41):
gegeven heeft qua opvaring.
Hij heeft heel hard moetenknokken, om op een jonge
leeftijd zichzelf te ontwikkelen, zonder een vaardig figuur.
Hij heeft ervoor gezorgd, dathij dat niet moest meemaken, en
heeft er dubbel op mijn strengopgevoed, op een goede manier.
Ik heb goede ouders.
Dus op groei meld ik heel snelwel discipline mee, en voor mij
(05:07):
was dat normaal, om te luisterenen niet snel een tegenwoord te
geven.
Maar het is niet, dat ik eenmilitaire vader heb, in
tegendeel, het is gewoon een man.
Maar het is inderdaad, zoalshij zei, op groeien meer
naarmate ik ouder werd, dat ikinzag, hoe dankbaar ik daarvoor
(05:28):
mag zijn, voor die achtergrond,waarvoor een waardevolle lessen
ik daar heb uitgehaald en nu nogsteeds net is gebruikt.
Speaker 1 (05:39):
En toen je die keuze hebt gemaakt, om naar het leger
te gaan, waren je ouders blijover die keuze, of waren ze bang
?
Of was dat iets positiefs ofnegatiefs?
Speaker 2 (05:52):
Wel, inderdaad, ik heb me ingeschreven in 2019, als
ik me niet vergis, mijnopleiding begon in augustus, en
toen waren er al gesprekken overRusland en Oekraïne.
Dus, toen ik toen bezig was metinschrijven, ja, mijn mama
(06:12):
deels bang deed.
Ik moest haar echt overtuigen,En mijn vader was niet zozeer.
Hij weet, hoe die opleidingeruit ziet, hij weet, hoe dat
leven eruit kan zien, dus hijwas wel trots, maar natuurlijk
ook, hij weet, hoe die opleidingeruit ziet, hij weet, hoe dat
leven eruit kan zien, dus hijwas wel trots, maar natuurlijk
ook, ja, voorzichtig En wou hijwel, dat ik mezelf bleef En dat
(06:39):
ik er natuurlijk niks ernstigsmee maak En gezond en wel blijf.
Speaker 1 (06:46):
Wat vond jij dan als jongeman aantrekkelijk in het
leger?
Wat was eigenlijk, ja, wat wasgoing on in your mind?
Wat was aantrekkelijk?
Was het de discipline en hetrespect?
Was het echt iets te doen metik ben stier op mijn familie,
die al in het leger zat, of washet iets van ik wil België
verdedigen?
Of is het iets van carrière?
(07:08):
Is het iets persoonlijk?
Wat was aantrekkelijk En watwou jij eigenlijk uit die
ervaring meenemen in het begin?
Speaker 2 (07:17):
Er komen inderdaad meerdere factoren bij kijken.
Dat is niet zomaar ééneenvoudige keuze.
Mijn vriend sprak me aan ineerste instantie, maar zodra ik
vertrokken was in mijn onderzoek, wat mij aansprak, was
inderdaad de carrière, die jeuit kan krijgen werkzekerheid,
(07:38):
een goed pensioen, goed betaald,je kan de wereld ontreizen,
culturen ontdekken Maar ookzeker inderdaad die discipline
en dat systeem van respect naarje meerdere toe, en dat werkt.
En dat systeem hebben we nietin de gewone wereld.
Ieder persoon is gewoon eenpersoon, maar in een kazerne, in
(07:59):
je opleiding en daarna ook, hebje altijd een systeem, waar je
aan houdt en die reageert.
Dat vond ik heel mooi, om datsysteem te hebben.
Speaker 1 (08:10):
Oké, daar zou ik graag een beetje verder willen
over spreken.
Dus je praat eerst overstabiliteit.
Dus je bent een jonge man, eris stabiliteit, maar er is ook
veel risico natuurlijk.
als je een soldaat gaat zijn inhet leger en je eventueel in
een echte oorlog zou zitten, hoebekeek je dat?
Dus ik begrijp, dat je zei ohja, er is stabiliteit.
(08:33):
Wat ook een beetje raar is,natuurlijk, is, dat je nu acteur
bent en daar is helemaal geenstabiliteit als kunstenaar.
Wat is je relatie nu metstabiliteit En wat is eigenlijk
veranderd met je relatie?
Want in het begin was het jaoké, het leger geeft je
stabiliteit, maar er is veelrisico, en nu ben je in een
(08:54):
carrière als acteur, waar ergeen financiële stabiliteit is.
Speaker 2 (08:56):
Wow, voor je vraag.
Ja, inderdaad, dat contrasttussen stabiliteit en
werkzekerheid, tussen werk endecentie Of de artistieke sector
geheel, maar vooral acteren,inderdaad, dat verschilt
gigantisch.
Alles was gestructureerd, enelke dag zag bijna hetzelfde
(09:19):
eruit, en acteren is dat niet zo.
De ene dag doe je een self-tape, dan moet je naar de kust voor
een autistie, dan ben je hieraan het filmen, dan ben je mails
aan het doen.
Het is bijna een bureaujob.
De stabiliteit is inderdaadheel anders.
Vooral een beetje was dataanpassen, maar nu ben ik het
vrij, gewoon omdat ik wel eenflexibel persoon ben.
(09:39):
Dus schakelen daartussen wasniet zo'n probleem, en ook
daarbovenop.
Mijn opleiding was zo'n drie,vier maanden.
Daarna ben ik al eruit gestapt.
Dus ik zat er wel in de machine, was ingeolied, maar ik had er
niet zoveel moeite mee, om eruitte stappen.
Speaker 1 (09:59):
Qua stabiliteit toch, om daar aan te passen en toen
je uitgestapt bent van het leger, was er schaamte rond die keuze
.
Of was het misschien mensen vanje kazerne of familie of zoiets
, of zelfs voor jezelf?
Ik denk, dat, wanneer we eenpad nemen en dat we zeggen, ik
ga dat doen, dan is er altijdook iets in ons dat zegt, soms
(10:22):
is er eigenlijk veel meer moedein het feit, dat we zeggen stop,
ik stop dit pad nu.
En je hebt die moede natuurlijkgehad, want je werd misgelukkig
.
Maar op het moment, dat je diekeuze neemt, was er schaamte.
Speaker 2 (10:37):
Ja, dat is een vrij eenvoudig antwoord.
Ja, er was zeker schaamte,zowel intern als extern Intern.
Ik had enorm veel zelfduifel endacht wel, ben ik wel een goed
mens?
Is dit wel een goed idee?
Moet ik niet gewoon aanvaarden,hoe het is, en deze toekomst
moet ik bij de handen grijpen,want wat een opportuniteit heb
ik?
Sommige mensen worden niettoegelaten of hebben geen
(11:03):
werkzekerheid.
Dus aan de ene kant zou ikdankbaar moeten zijn, maar zoals
je zegt, heb ik voor mezelfgekozen.
Die keuze was verbazingwekkendheel moeilijk, ook door de
leeftijd.
Ik was 18.
Natuurlijk.
Ja, ik was schaamd voor mezelf,maar ook naar mijn ouders toe,
voornamelijk mijn vader.
Hij heeft dienstrecht gedaan,mijn oopbeest gevochten, en hij
(11:29):
weet, hoe mooi dat leven kanzijn En hoe waardevol zo'n
opleiding en zo'n job kan zijn.
Dus ik voelde me inderdaad ikdurf bijna het woord gevaal te
zeggen, omdat hij was zo fier opmij, in dat uniformen zien En
elk weekend die verhalen horenvan de opleiding, hoe ik
(11:49):
doorzette, elke dag opnieuw, enopeens was dat gewoon niet meer.
Dus dat was inderdaad wel eveneen proces van ik moet even echt
een manier vinden, om terug duswel mezelf als hener te maken.
Speaker 1 (12:06):
En voel je dat als jongeman, dat de validatie
misschien van je vader, dat datbelangrijk was, of was dat iets,
dat een speciale plaats had, ofniet?
Speaker 2 (12:17):
Ja, ik heb alles te danken aan mijn ouders.
Ik hou een zielsscheel van hen,maar inderdaad, ik heb het
altijd belangrijk gevonden, watmijn ouders van mij denken, en
als er één doel is, dat ikaltijd al heb gehad en nog zou
(12:37):
hebben voor de rest van mijnleven, is het, mijn ouders trots
maken.
Dus, gewoon, dus, gewoon, ja,nee, zeg je toch iets wetende,
dat je een minder leuke reactiegaat hebben van je ouders, van
een ouder, dat schenkt, datschenkt wel.
Speaker 1 (12:54):
Ja en dus je was ook aan het zeggen, dat niet
iedereen toegelaten is, om inhet leger te beginnen.
Zijn er examens of zoiets, datje eerst moet doen, om aanvaard
te worden?
Hoe verloopt die selectie?
Speaker 2 (13:12):
Dus eerst je kan je inschrijven op de website van
mailbe.
Op die website zie je vacatures, en bij die vacatures staat de
titel, de inhoud, waar jegestationeerd gaat zijn en welk
diploma je nodig hebt of geen,en voor mijn functie.
Ik haal toen ook geen diploma,nu wel, maar bon, ik schreef me
(13:33):
in voor infanterie,proofstrijdelijker, dus niet
onder officier of officier, watgeschoolde functies zijn.
Als je daar inschrijft, dankrijg je de procedure
doorgemaild.
Op die datum moet je nederoverheenbeek zijn, heet het, als
ik niet vergis.
In Brussel Moet je medischeproeven doen, daarna doe je
(13:55):
sportproeven.
Tegelijkertijd doe je inBrussel ook je psychoanalyse,
testen en een interview afleggen, een sollicitatie eigenlijk,
maar toch een beetje anders.
En als die drie zaken goedverlopen dat interview en die
testen, je sportproeven en jemedische keuring daarna krijg je
te horen, of je toegelaten bent, en dat proces van die proeven
(14:21):
is veel geschat, wel zo'n drie,vier mogelijkste lange maanden,
en daarna krijg je eeninlevingsdaten, en dat is de
eerste dag van je opleiding.
En voor mij was dat 30 augustus.
En het jaar moet ik even goedover nadenken 2019 zal het zijn
Of 20.
En dan begin je opleiding.
Speaker 1 (14:44):
En dus ik veronderstel dat voor die
sportproeven.
Dat is iets, waar je jezelf kanvoor voorbereiden.
Maar ik zou graag eens vragenover die psychoanalyse, want ik
denk, dat je iets speciaals moethebben, toch als mens Oftewel
een grote passie hebben vooriets of in iets geloven of zo,
(15:04):
om toch een job te doen met heelveel risico.
Weet je, wat ze zoeken in diepsychoanalyse, of ben je daar
bewust van?
Speaker 2 (15:18):
natuurlijk weet ik het fijn even niet van.
Ik heb de test afgelegd totmijn beste capaciteit, maar
achteraf zie je via, weet je wel, waarom ze het doen.
Natuurlijk zowel, dat jebekwaam bent bij die testen, dat
je psychologisch in orde benten dat je ja niet psychisch bent
(15:43):
of dingen ziet of eender wat.
Bij de sportproeven wil ze, datje fysiek in orde bent, en bij
de interviewen wil ze, dat jepersoonlijk in orde bent, dat je
een goede attitude hebt, dat jerespect hebt, dat je een
persoonlijkheid hebt, dat jepassie hebt inderdaad voor
defensie, en dat je weet, wat destructuur van defensie is en
(16:04):
wat de eenheden zijn en wie watdoet.
Ja, dat wordt van je verwacht.
Speaker 1 (16:11):
En de keer, dat je die examens doet, heb je al
vragen over jezelf, denk je alvan oei, misschien is dat niet
voor mij.
Of denk je nog altijd nee, nee,nee, dat is mijn richting.
Speaker 2 (16:23):
Ik dacht nog altijd, hier ga ik voor, want je kijkt
heel lang uit naar die proeven,omdat er veel tijd tussen zit.
Dus je neemt al die tijd ook,om je voor te bereiden.
Dus als een moment komt, dangeef je alles, en dan wil je ook
slagen, want er zijn velekandidaten.
Dus je wordt ook toegelaten,maar zeker niet iedereen.
Door die testen, die je moetdoen, zo ook zien in die testen,
(16:49):
die je op een computer doet,dat je standvastig bent, dus dat
je bij een keuze blijft.
Bijvoorbeeld ze formuleren eenvraag en daarna zo'n tiental
vragen later stellen ze in feitedezelfde vraag, maar anders
geformuleerd, en ze willen zien,dat je exact hetzelfde antwoord
(17:11):
geeft en dat je niet afwijktdoor twijfel of dat de vraag
misschien persoonlijk is ofintimiderend, dat je dan
afwijken of een ander antwoordgeeft.
Ze willen, dat je vastbegavenbent en standvastig.
Speaker 1 (17:28):
Hoe was jij als een tiener Want wanneer we nu praten
, zie je er heel kalm uit, heelgrounded en zo Maar toen je een
tiener was, had je eigenlijkervaring met zechten of
zechtsporten, of was er geweld?
Was je misschien iemand, datheel kwaad was, als een tiener,
(17:49):
of had je een relatie met diesoort emoties Of met
vechtsporten bijvoorbeeld?
Speaker 2 (17:56):
Nee, eigenlijk totaal niet.
Ik heb een Spaanse mama, dus ikheb wel een beetje furie in
mijn wezen.
Ik heb misschien een paar wekengebokst, om te proberen,
klassiek Engels boksen, maardaarbuiten ik heb nog nooit
buiten de opleiding natuurlijkeffectief gevochten.
(18:16):
Nee, maar ik geloof wel, dat ikin staat ben.
Maar dat betekent niet, dat jedat moet toepassen.
In staat zijn is belangrijkerzijn dan dan iemand bij de en
gewoon een pijn te doen.
Dus maar in mijn als tiener wasik een slender, ik slapperde
overal rond, en ik wasnieuwsgierig en ik al alles
(18:37):
weten, ik was ik les clown en en, en ik was vrolijk, en je
maakte mij moeilijk, slechtgezind.
Ik wil altijd dingen proberen,en ik ben heel extrovert.
Ik heb een introvert in me,maar ik denk, dat ik een
extroverte introvert ben.
Nee, andersom, ik ben eenintroverte extrovert.
(18:58):
Dat zal het zijn.
Dus ik ben innerlijk meeringetogen, ik heb heel veel
gevoel en emotie, maar mijnpersoonlijkheid is heel
extrovert.
Ik ben heel open.
Ik verberg tegenwoordiggelukkig mijn emoties minder.
(19:19):
Ik spreek daar veel makkelijkerover dan als een tiener, als een
puber, omdat ik een façadedroeg van ja, je bent een man,
en als een man opgroeiende krijgje vaak te horen, dat je hard
moet zijn, dat je niet te veelmoet klagen en moet werken et
(19:42):
cetera, et cetera, dingen, dieal bestonden En helaas nog
bestaan, dat stereotype.
Maar als tiener was ik zekerniet de persoon, die je nu ziet,
als in persoonlijkheid en ookmezelf profileren.
Ik was zo uitbindig, en ik waszo luid, en ik liep overal.
Mijn papa zegt altijd als kind,ik liep de trap op, altijd.
(20:06):
Blijkbaar liep ik effectief detrap op Gewoon, omdat ik wilde
lopen, omdat ik gewoon ook eenfysiek persoon ben.
Ik heb ook gevoetbald enatletiek gedaan, dus ik was
altijd heel veel aan het bewegen.
Speaker 1 (20:18):
En als we nu gaan naar de training Dus je doet die
examens, je training, dus jedoet die examens, je bent
toegelaten, om die training tevolgen.
Wat was je dagelijks leven?
Wat deed je En ook, hoe ging jedaarmee om?
Hoe voelde je jezelf in dietraining en de relaties met
nieuwe vriendschappen en zo?
Wat is er eigenlijk gebeurdtijdens die training?
Speaker 2 (20:39):
Je opleiding bestaat uit mentale training, fysieke
training en de training in depeloton, dus tussen je collega's
en onderling.
Dus fysiek wordt je elke dagwel op één manier getest of
getest getraind.
(21:00):
Je gaat lopen een aantalkilometers met je peloton, je
onderbijt, dan ga je misschiennaar de schietstand en dan ga je
de techniciteit van eenwapenbeheer oefenen, en dan kan
je mentaal getraind worden.
En moet je misschien twee dagenachter elkaar in een put liggen
met de min 10 in december enmoet je een linie verdedigen.
(21:24):
Misschien komt er niets, maarje moet wel gefocust blijven en
niet in slaap vallen of afgeleidzijn, en dat is mentaal heel
moeilijk, om er blij te blijven,zo lang en bezig te zijn met je
taak.
Speaker 1 (21:41):
Ik heb eigenlijk een vraag, want natuurlijk ben je
naar het leger geweest in België.
Welke taal spreken ze daar?
Spreken jullie Frans,nederlands en alles gemengeld?
Of moeten jullie Engels spreken?
Of zijn er groepen, dieNederlandstalig zijn, groepen,
die Franstalig zijn?
Hoe werkt dat eigenlijk?
Speaker 2 (21:56):
Goede vraag.
Je hebt dus eenheden inVlaanderen, maar ook in Wallonië
.
In Wallonië wordt er van jeverwacht, als je daar je
opleiding wilt volgen, dat jeFrans spreekt.
Misschien moet dat zelfs, ikben niet zeker.
En als je in Vlaanderen naareen eenheid gaat, dan wordt er
verwacht, dat je Nederlandsspreekt, en bij
(22:17):
toelatingsproeven wordt welbekeken, of je andere talen
beheert.
Maar aan de hand van de functieis het misschien niet nodig.
Voor mij als infanterist wordthet niet nodig, dat ik Frans of
Engels sprak.
Maar ik geloof wel vanafonderofficier, dat je Frans moet
beheren.
Ik kan hem wissijn, en vanafofficier sowieso.
(22:38):
Dat dacht ik eigenlijk niet aan.
Als officier moet je Frans enNederlands kennen.
Speaker 1 (22:44):
Maar Als officier moet je Frans en Nederlands
kennen.
Maar moesten jullie echt naarde oorlog gestuurd worden, dan
kunnen jullie juist in OnlyFrans spreken of juist in Only
Nederlands.
Speaker 2 (22:54):
Ik zelf beheer Nederlands en Engels.
Het is loeiend.
In het Frans, oké, ik kan inhet Frans converseren, maar niet
zo goed als in het Engels, alsNederlands natuurlijk.
Dus moesten wij bijvoorbeeld endit stond gepland moesten wij
naar Afrika gaan, dan wellichtmoesten wij in contact komen met
(23:16):
Franse troepen en ook Fransebevolking.
En dan is het inderdaad welheel handig, als je Frans
beheert en niet per se in hetEngels moet overschakelen,
hoewel Engels ook een, en dan ishet inderdaad wel heel handig,
als je Frans beheert En niet perse in het Engels moet
overschakelen hoewel Engels ookeen wereldtaal is, natuurlijk En
dus je krijgt mentale training,maar op het ogenblik heb ik de
indruk, dat ze je onder veelstress zetten.
Speaker 1 (23:35):
Dus je doet fysieke taken vol met stress zitten,
maar heb je eigenlijk mentaletraining?
dat gaat over.
hey, er is een realiteit, waarjullie eigenlijk risico's nemen,
en misschien kunnen jullie eenbeen verliezen of een arm
(23:57):
verliezen, of misschien gaanjullie zelfs dood Tijdens een
missie.
Krijgen jullie training rond,die vragen Is dat iets, waar
jullie tussen jullie echt vanspreken, of krijgen jullie
training daar rond?
Of is dat een beetje een mixtussen denial, waar een beetje
(24:20):
een negering is?
we weten, dat het bestaat, maarwe praten er niet over, of is
dat eigenlijk iets, dat we op detafel?
Speaker 2 (24:26):
leggen.
Zover ik in het leger zat, werder niet heel veel over
gesproken.
Het kwam wel eens boven, en dansprak je daar wel openlijk over
, maar dat was geen dagelijksonderwerp of zo In je opleiding
van Je hebt gesolliciteerd vooreen gevechtsfunctie.
Je kan naar een oorlogsgebiedgaan, en je kan daar gewond
(24:49):
geraken, ja, dat is mogelijk.
Maar daarbovenop België isvooral een land, die
vredesmissies doet, en voor deZN en de NATO.
Vaak komen wij in steun vaniemand of iets Dus en de NATO
Vaak komen wij in steun vaniemand of iets Dus.
Zelden moeten wij in diegevechtsfunctie ook optreden, en
(25:10):
als het gebeurt, zijn dat vaakde speciale eenheden, special
forces of special commando's.
Zij komen vaak dichterbij echtgevaar dan anderen.
Speaker 1 (25:23):
Maar hoe bewust was jij van de risico's, dat je ging
nemen tijdens je carrière?
Dus, je bent een jonge man, wedenken daar niet zoveel aan,
want natuurlijk ben jij in eenfunctie, waar dat een realiteit
is.
maar is dat iets, waar je aandenkt?
Negeer je dat?
Je had ook een vriendin op datmoment.
Ja, met je v dat.
(25:43):
Je had ook een vriendin op datmoment Met je vriendschappen, je
vriendin, je familie en jeeigenzelf.
is dat iets, waar je somsmisschien bang van werd?
Of was dat een beetje?
Was dat een negering Of was datecht?
Ik kan mezelf in de spiegelbekijken, een keer wenen en
zeggen ja, oké, ik ben bang,maar ik doe het toch.
(26:05):
Hoe voelde je dat aan?
Speaker 2 (26:08):
Wel, het is meteen heel confronterend.
De eerste dag, dat je jeopleiding begint en je betekent
je contract.
Daarin staat, als ik het goedkan nasiteren, het landwettig en
gemoedensvoldienen zo nodig opgevaar van eigen leven.
Dat is de eerste regel op jecontract, eén van de eerste.
(26:29):
Je komt als burger binnen in jekazerne en je leest dat, dan
moest iedereen wel even slikken,of ik toch in ieder geval Dat
deed toch een belletje rinkelenvan dit is wel echt, dit kan
serieus worden enlevensgevaarlijk zijn.
Het kan, het kan dus minim,maar het kan.
(26:52):
En doorheen de opleiding ben jezo druk bezig met je training en
sta je inderdaad 24-7 onder eenvorm van stress, dat je geen
denkruimte hebt, om daarmeebezig te zijn.
Maar inderdaad bijvoorbeeld inhet weekend, als je thuis komt
en je hebt even een pauze vandie wereld, als ik naar mijn
(27:13):
vriendin kwam of naar mijnvriendin ging of zij naar mij,
dan moest ik even dat ergeten enniet denken aan het feit, dat
ik getraind word, om gevaarlijkte zijn En mezelf te kunnen
beschermen En mijn collega's tekunnen beschermen, zo nodig op
het gevaar van eigen leven.
Daar werk je naartoe, en dat iseen heel lang traject, maar
(27:34):
inderdaad moest ik daar wel eenpaar keer overheen gaan.
Maar geheel ben ik er nietzozeer mee bezig.
Speaker 1 (27:43):
Waren er vrouwen in jouw opleiding.
Speaker 2 (27:48):
Ook, of waren het alleen maar mannen?
Er was één vrouw Ja, en dat waseen heel straffe madame.
Ik had daar ongelooflijk veelrespect voor, want zij was niet
van de grootste.
Ik heb vrouwen, en ze hebbenevenveel recht, om een militaire
opleiding te volgen, en kunnennet zozeer evenveel recht, om
een militaire opleiding tevolgen, En kunnen net zozeer
(28:09):
evenveel.
Maar ze werd wel ja bekeken,simpelweg om het zei, dat ze een
vrouw is in het leger.
Want helaas zijn er mensen, diedaar een label op plakken van
dat is een manwijs of dat isgeen echte vrouw, dingen, die
(28:29):
gewoon niet kloppen En zelfsheel gemeen zijn en kutzerend
zijn.
Ik zeg niet per se, dat zij datheeft meegemaakt, maar je bent
er wel van bewust, van een vrouwin een peloton tussen 29 mannen
.
Zij moest knokken, om erkend teworden en respect te verdienen,
helaas, vooral, hoe langer datduurde.
In het begin is iedereen nogvrij zacht tegen elkaar, maar er
(28:53):
worden klikjes gevormd, en dankan het zijn al weet ik zich
niet, dat zij dat is meegemaaktdat je gekleineerd wordt Of
bekeken wordt en onrespectvolmee omgegaan wordt.
Maar zij was een harde vechter,en zij was fysiek erg in orde,
en sommige mannen liep zijonderuit.
(29:15):
Fysiek dan, om maar te zeggenhet wil niks zeggen.
Je geslacht in het leger, hetwil niks zeggen, en geslacht in
het leger, het wil niks zeggen.
Speaker 1 (29:24):
En iedereen is welkom en had iedereen ongeveer mannen
en vrouwen?
had iedereen ongeveer dezelfdeleeftijd, of waren er mensen,
die een beetje later naar hetleger gingen?
Speaker 2 (29:35):
ikzelf was 18 en de oudste.
ik denk, dat ik ook een van dejongste was, hoewel ik wel 19
werd dat jaar, en sommigenwerden nog 18 dat jaar.
Dus we waren 17 en worden 18.
Maar de oudste van mijnpedagogie was Ik denk, in de 40
zelfs.
Ja, dat was ook dan wel echteen uitzondering.
(29:58):
Algemeen waren we van 18 tot 21.
22, 23, zoiets.
Speaker 1 (30:07):
En hoeveel mensen zitten zo in die opleiding, in
jouw peloton of zoiets?
Spreken we over honderden enhonderden mensen, of is dat een
klein groepje van 20 of zo?
Speaker 2 (30:17):
Wel, bij de proeven zijn er wel honderden kandidaten
.
Maar je wordt opgesplitst ineen eenheid op een bepaalde
plaats.
Voor mij was dat Leopoldsburg,maar sommigen kunnen naar de
kust gaan of naar Leuzen, en alsje bij een kusser aankomt, word
(30:40):
je opgesplitst in pelotons.
Een peloton is een groep binneneen compagnie van ongeveer
dertig personen.
Een compagnie is eenoverkoepelende groep binnen een
eenheid met meerdere pelotons.
Boven je compagnie heb je jeeenheid.
Dat is de hele kazerne, allessamen.
Zo heb je verschillendeeenheden binnen België, alles
(31:01):
samen.
En zo heb je verschillendeeenheden binnen België.
Speaker 1 (31:04):
En je hebt daar straks gesproken over het feit,
dat die vrouw ergens respectmoest verdienen.
Maar ik veronderstel, datiedereen, die daar zit, ergens
misschien respect moet verdienen.
Alleen we praten.
We gaan ook over dekwetsbaarheid in mannen praten.
Wanneer ik met mijn mannelijkevrienden praat, als ze zo in een
(31:27):
groep zijn, waar er veeltestosteron zit en zo en waar er
soms een beetje competitie zitof zo, dan voelen ze zich soms
een beetje onder druk.
Voel je, dat jij ergens ietsmoet doen of tonen, om respect
te verdienen, of niet?
Speaker 2 (31:43):
Ja, ja, zonder twijfel.
Je bent wel dezelfde persoonuiteindelijk, maar je moet je
wel Of het is in je voordeel, omje op een bepaalde manier te
profileren, niet altijd per se.
Voor mij was dat het geval, datik mij inderdaad bij sommige
(32:05):
momenten of gevallen ofsituaties mij net anders moest
voordoen of een hoe zal ik hetzeggen een soort façade opzetten
, die ik innerlijk eigenlijkniet ben.
Maar daar word je ook voorgetraind.
Het is de bedoeling, dat je eenvechter bent en dat je nooit
(32:28):
opgeeft, en in je gewone levenis dat misschien niet 24-7 nodig
.
Je bent niet in een gevaarlijkesituatie momenteel, en je hoeft
niet te overleven.
Je hebt vrijheid, je kan kiezen, om naar de koelkast te gaan,
om te gaan slapen, maar daar hebje dat niet.
Dus je wordt getraind, ombinnen dat systeem te opereren.
(32:48):
En dan inderdaad moet je somsaanpassen en zeggen, van
eigenlijk ik zeg niet, dat ikdat voelde, maar er waren
misschien mensen, die eenpeloton nu wel heb voelde, die
bijvoorbeeld heimwee hadden oftraumas hadden, of op een neer
gekeken werd of minder behandeldwerden.
(33:09):
Die moesten inderdaad dan somseven dat blokkeren en gewoon je
taak doen, je training doen.
Dat gebeurt helaas.
Speaker 1 (33:22):
Kan je ons een voorbeeld of twee of drie geven
van specifieke dingen, die jehebt meegemaakt tijdens die
opleiding, dat misschien nietcomfortabel werden, of waar je
dacht van oei, dit is moeilijk,of hier heb ik echt een
challenge, of hier moet ik mijnrespect verdienen, of hier is er
eigenlijk iets toxisch voor mij?
Speaker 2 (33:43):
Bijvoorbeeld er was een moment, dat de peloton een
boxernooi had, georganiseerdbinnen onze slaapplaats in de
gang.
Het is wel iets grappigs, bijde opperslakte lijkt het grappig
, maar eigenlijk moet je daaronbewust voor je plaats vechten,
(34:08):
letterlijk in dit geval, wantiedereen moest meedoen, en je
mocht niet niet meedoen.
Dus ik ook, en ik ben niet demeest fysieke kerel, ik ben wel
snel, en ik heb wel geboxt, maardaar doet het niet toe, want
daar is het gewoon vechten.
En dan denk je van het is welverstandig, om mee te doen.
(34:32):
Dus eigenlijk wil ik geen klapin mijn gezicht of Michael ook
niet uitgelachen worden, om nietmee te doen.
En dat is dan een moeilijkdilemma.
Dan, dan moet je kie kiezen.
Ik heb gekozen, om om te vechten, deels, omdat ik inderdaad niet
uitgelegd worden of nietneergekeken, wel woorden, maar
(34:57):
ook, omdat ik wel geloof, datals je niet in staat bent, om te
vechten, of je gaat te binnenof niet, je gaat sowieso pijn
meemaken, In je opleidingsowieso.
Dus, als je daar niet tegen kan, tegen, tegen inhoudelijk een
(35:18):
gevecht zelf, dan is hetmisschien niet de juiste keuze
geweest.
Maar als je niet tegen degroepstruk kan, dan ben je in de
juiste keuze geweest.
Maar als je niet tegen degroepstruk kan, dan ben je in de
juiste plaats, om te zeggen dithoort niet, het is niet gewenst
.
En dat was inderdaad eendilemma, waarin ik zat.
Kies ik voor niet meedoen ofwel meedoen, maar wel het
(35:42):
respect hebben van ook.
Al heb jij geen klap, je hebtmeegedaan, en je hebt geprobeerd
te vechten.
Daarna ja gedien, je onderweestwel respect.
Speaker 1 (35:50):
Ja, Zijn er momenten in die opleiding, waar de
opleiders iets zeggen als je wegwilt, dan kan je weg, of is er
eigenlijk die mogelijkheid niet?
Je kan wel zeker uitstappen,als je het wilt, maar ik wil
zeggen, is er die mentale druk,om te zeggen ja, are you still
(36:15):
ready to do it, otherwise thedoor is there 100%.
Speaker 2 (36:20):
Ja, elke dash, elke minuut, continu word je niet
effectief bevraagd, maar wel opeen manier getest van is dit wel
echt voor u, ben je er klaarvoor voor dit leven?
daar train je voor.
Op bepaalde momenten inderdaadword je geconfronteerd en maak
(36:42):
je oogcontact met je meerdere envra je ze Niet per se op deze
toon, iets gemener, maar vraagje ze is dit wel voor jou?
En dan zou je niet stoppen.
Ik zou stoppen, als ik jou wasEn bijna jou erin praten.
Maar iemand, die het echt wil,zal nooit toegeven.
Maar daarvoor moet je gemaaktzijn, voor het leger, en dan En
(37:07):
na de opleiding merkte ik, datik niet daarvoor gemaakt was.
Speaker 1 (37:12):
En in het begin van het interview heb je gezegd, dat
een van de dingen, die jeaantrekkelijk vond in het leger
was, dat er een hiërarchie was,een structuur en zo.
Wat was je relatie met diehiërarchie?
Was er heel veel respect, waser eigenlijk liefde van je
begeleiders en zo van dieofficiers, of waren er momenten,
(37:33):
waar je die mensen echt haatte?
Speaker 2 (37:36):
Wel, begrijp me niet verkeerd, ik heb nu vrij minder
leuke kanten gezien dan eenlegeropleiding.
Maar ik wil niet slecht spreken, want het is een goede
werksgever, en je hebt daar eengoede opleiding, en ik krijg
daar geld, en je krijgt ermisschien voor het leven.
Speaker 1 (37:51):
Ik vraag juist die vraag als onderzoek, als actrice
.
Dus ik weet, dat je zeker nu aleen beetje meer tijd hebt gehad
, om misschien over relaties, omer meer over na te denken en zo
Het is echt, om te zien, wat ergebeurt in dat moment in je
hoofd Is het liefde, haat,respect, no respect.
(38:12):
We begrijpen natuurlijk, datdat echt op dat moment is.
Speaker 2 (38:20):
Inderdaad, op sommige momenten wil je gewoon weg.
Op sommige momenten dacht ikinderdaad wat in hemelsnaam doe
ik hier?
Waarom ben ik niet gewoon inmijn zetel met een warme choco
in de film aan het kijken?
Dat denk je soms, Als ik in diekoude put lag, niks aan het
doen, In feite, gewoon urenlangwachten.
(38:41):
Dan denk je van waarom moetenwij, waarom ben ik hier, Waarom
moeten wij hier zitten, van mijnsergeanten?
Op dat moment heb je niet doordat, dat je training is, dat,
dat je opleiding is Of bijnaniet zo mee bezig.
En op sommige momenten ja, haatis een groot woord, natuurlijk
achteraf begrijp je het, Maar opdat moment, als jonge tiener,
(39:05):
als netvolwassen, dan denk jesoms van ik wil je soms de
vinger geven en zeggen F you, ikwil hier niks mee te maken
hebben.
je bent zo gemeentjegemaakt, jebent zo onrespectvol, terwijl
dat is heel ja niet.
helaas.
dat is je opleiding.
je moet gebroken worden, omopgebouwd te worden tot militair
(39:26):
.
doorheen die falen, denk jeinderdaad soms ik hou van.
u bedankt, je zorgt voor mij.
paraderen is heel leuk.
je bent er heel trots op, jebent fier, om de vlacht te
groeten.
Als je een onderofficier of eenofficier tegenkomt, dan groet
je die, en ik schrijf enorm veelrespect terug, omdat je door
die opleiding gaat, en dat isgeweldig, dat dat de hiërarchie
(39:47):
inderdaad, en derespectonderhaling is
ongelooflijk hoog.
Begrijp me niet verkeerd, Hetis een geweldig systeem, En daar
genoot ik van, van diediscipline En paraderen en
marcheren en schroeten.
Dat vond ik heel fijn, Maarinderdaad zijn er moeilijke
momenten.
Speaker 1 (40:06):
En qua vriendschappen , dus met de andere soldaten en
zo en de andere mensen, die dieopleiding volgen.
Is dat iets, dat aangemoedigdis, om vrienden te maken, of is
er zo'n sfeer, waar iedereenzich kent, maar we worden niet
per se vrienden?
Speaker 2 (40:26):
Wel, je stapt in een peloton van dertig onbekenden,
je bent een vreemdeling.
De eerste paar dagen moet jeecht nog zoeken, alsof je een
groep aanspreekt op een gewonedag Wie is wie, en hoe zijn ze?
Zijn ze een open boek of zijnze meer timide?
Daar ga je ook doorheen.
(40:47):
Maar heel snel word jeinderdaad heel hecht, omdat je
zoveel meemaakt Pijn, schreugde,sorry, tragedie, kwetsbaarheid.
Sommige jongens moeten wenen,sommige krijgen kwetsures en
kunnen niet meer de opleidingmeedoen.
En er was wel een jongen ik gazijn naam niet noemen die
(41:16):
doorheen de opleiding zijn mamahad verloren.
En dan krijg je wel een heelander deel te zien van iedereen,
want ongeacht, opleiding ofniet, je moeder verliezen is
vreselijk, en dan moest iedereenbijna wel een traantje laten.
Of toch, op zijn minst diejongen konden leren op een heel
zachte, persoonlijke, intiememanier, en dat was heel mooi,
(41:39):
want zelfs de meerderesergeanten, iedereen had er
respect voor om die opleidingdoor te zetten.
En ja, je heeft die doorgezet,en dat is altijd een enorm
machtig moment voor die jongen,om toch door te bijten, met de
hulp van onder andere mijzelf ende andere jongens en ja, de
andere mensen, die in deopleiding waren.
Speaker 1 (42:01):
Wat soort vrienden had je of de andere mensen in
dat peloton?
kunnen we zeggen, dat iedereeneen beetje zoals jou was, zo een
tiener zonder echte problemenen dan nooit gevechtssporten
hebben gedaan en zo, of was ereigenlijk een mengeling?
Misschien waren er mensen, dieheel veel geweld hadden
meegemaakt en misschien heelkwaad waren en dat ergens een
(42:28):
optie nodig hadden, om dat uitte laten.
Speaker 2 (42:31):
Ja wel.
Ik ga het geen slechte mensennoemen of minder dan mij, in het
tegendeel.
Sommige was ik heel trots op enkeek ik naar op.
Maar inderdaad, sommige jongensals niet de meerderheid, en ik
ook op dat moment, ik hebachteraf mijn diploma gehaald,
we waren ongeschoold, en dat isnog maar één ding.
Sommigen hadden eendrugsverleden, hadden een
(42:54):
verleden met criminaliteit,hadden veel traumas meegemaakt,
waren arm, noem het op.
En voor die jongens was dehoogst vrijwilliger worden, dus
waar je geen diploma voor nodighebt, een hele goede uitweg, en
die knokken dan ook heel hard indie opleiding.
En die jongens, geloof ik, dieniks anders hebben bijna en zich
(43:15):
thuis voelen daar, die zijndaar heel welkom, iedereen
natuurlijk, maar die voelenzichzelf heel welkom daarin
Persoonlijk, omdat ze daareindelijk een ding vinden en
getraind worden en een doelhebben en voor iets staan.
Dat is mooi voor hen.
Speaker 1 (43:36):
En dus op een zeker moment verandert iets voor jou
En je zegt van oké, ik ben hierniet gelukkig, dus is mijn pak
niet.
Dus ik veronderstel, dat hetdoel, dat jij voor jezelf zegt,
dat dat de visie was er nietmeer.
Wat is er eigenlijk gebeurd?
Speaker 2 (43:56):
Op welk moment dacht je van oei, dit gaat niet voor
mij.
Wel, er was inderdaad eenmoment, waar ik niet te diep op
wil ingaan, dat ik niet zelf hebmeegemaakt, maar een jongen
heeft iets meegemaakt binnen hetpeloton, En dat was een heel
grote factor.
Maar het was inderdaad eenproces doorheen de opleiding,
doorheen de weken, doorheen deervaringen, dat ik merkte, ik
(44:21):
kan, wie ik ben, simpelweg alspersoon beter benutten.
Ergens anders voelde ik.
Speaker 1 (44:29):
Ik wil juist een beetje verder gaan in dat moment
, waar je beslist van voelde ik.
Ik wil juist een beetje verdergaan in dat moment, waar je
beslist van oké, ik stop, juist,moesten we nu zeggen oké, er is
een film over een personage,die dus in het leger stapt en
denkt van oké, dat is mijn pad,dat is, wat ik wil doen.
En in één keer zegt diejongeman van nee, ik ben hier
(44:50):
ongelukkig.
Wat is eigenlijk, wat is in datmoment voor hem belangrijk?
En wat is in dat moment En ookomdat je heel veel nagedacht
hebt over de kwetsbaarheid vanmannen Wat is er eigenlijk aan
het gebeuren in je hart en in jeziel?
Wat zijn de dingen, die je aanjezelf zegt op dat moment?
Speaker 2 (45:12):
Ja, inderdaad, ik heb .
Toen ik kortbij die keuze kwamen wat het rond was, heb ik heel
veel gesprekken gehad metmezelf.
Ik heb een nacht met mezelfgezeten en echt gevraagd van is
dit voor mij En ben ik welgelukkig?
(45:33):
want zondagavond je gaat naarde kazerne en dat masker komt op
, je traint en je blijft trainenen je leert doorzetten en je
leert afzien, maar dat maskergaat soms af, en dan inderdaad
voel je soms iets wringt hier,en het werd steeds luider.
(45:54):
Dat wringen en het missen vanmezelf werd meer duidelijk.
Ik als persoon, ik voel mijminder, ik ben minder gelukkig
hier.
(46:14):
Het was echt niet eenvoudig, omdie keuze te maken, uiteindelijk
Na meerdere stappen zeggen, ikwil stoppen.
Dat is heel moeilijk, dat kostmoed, maar ook kwetsbaarheid,
want je weet, dat zij dat nietgraag horen.
(46:35):
En nog meer, ik hoorde het zelfniet graag.
Het was moeilijk, om dat uit tespreken En vooral om het nieuws
te zeggen, tegen mijn papa Toenik met mijn papa telefoneerde
en ik zei Ja, ik twijfeldegewoon, om te stoppen, en ik had
net mijn baguette gehaald.
Dat was wel imposant.
(46:55):
Ik werd echt overmeesterd mettwijfel en met schaamte en met
moed En nog zoveel meer in éénmoment.
Dus inderdaad een opstommingvan factoren, een intern
intrinsiek, een jongen, die zichniet thuis voelde en simpelweg
(47:21):
een ander leven tegen moet gaan,was de reden, dat ik besloot te
stoppen.
Speaker 1 (47:29):
Is je papa de eerste persoon, met wie je die twijfel
hebt gedeeld, of heb je heteerst aan iemand anders verteld?
Speaker 2 (47:36):
Goede vraag, ik denk, ik denk misschien eerst aan
mijn vriendin op dat moment,omdat ik wel die gigantische
schaamte had, om dat nieuws tevertellen bij mijn papa.
Ik heb net iets gevonden.
Ik heb die opleiding afgemaakt,hij was sociaal, ik ook, en dan
kon ik met de deur in huisvallen.
(47:57):
Ik ga stoppen hiermee.
Daar had ik angst, voor Echtangst.
Ik kreeg er meteen warm van.
Maar mijn vriendin op dat momentwas iemand, waar ik alles kon
tegen vertellen.
Mijn vriendin op dat moment wasiemand, waar ik alles kon tegen
vertellen, gelukkig, enuiteindelijk was mijn papa wel
een tweede persoon volgens mij.
Speaker 1 (48:13):
En hoe lang heb je getwijfeld?
Is dat een proces van maanden?
Speaker 2 (48:23):
Of is dat eigenlijk een proces van dagen en een boom
?
Het was meer een aha-moment,alsof er zo een lightbulb opeens
aanging, zoals wanneer je bijje wiskunde vroeger net de
oefening begrijpt Ah, nu heb ikhet door, nu snap ik hem.
Dat had ik eigenlijk.
En nu beschrijf ik, waarom.
Ik mij de laatste weken hetwaren meer weken, dat ik me zo
(48:45):
voelde, dat ik me zo een sipvoelde En thuis was, thuis niet
meer, en ik leenachtte minder,en ik was meer op mijn eisen Bij
de laatste dagen voor die keuzekwam die moment, kwam die
luidboog van.
Nu heb ik het door, nubeschrijf ik mezelf.
Speaker 1 (49:05):
En wanneer je zei, dat thuis voelde, niet thuis
meer en ik was niet dezelfdepersoon.
Is er een voorbeeld dat je kangeven, of iets dat er misschien
gebeurt met je ouders, met jevriendin, waar je zei ik herken
mezelf niet?
Speaker 2 (49:18):
Ja, ja, honderd procent.
Doorheen je opleiding wordt jezo getraind, en je bent op
internaat in je opleiding, dusvan zondagavond tot vrijdaglaat
ben je daar, dus het duid, datje even kan uitschakelen, is
heel minim.
Dus ik wil niet zeggen, dat ikbuiten de kazerne ook mij als
(49:41):
een soldaat gedroeg of als eenmilitair gedroeg, wat niet per
se goed of minder goed is, maarer kwam wel een bepaalde
koudbloedigheid bij Een bepaaldehardheid, die soms nog boven
komt, soms op een goede manier,wanneer ik moet doorzetten,
bijvoorbeeld Maar inderdaad toen, als ik bijvoorbeeld een
(50:05):
discussie had met mijn vriendin,ik was heel Zwart op wit toen,
en ik wou het opgelost hebben,en ik was vrij kordaat,
misschien zelfs autoritair, ikwas niet gemeen, ik was nooit
onrespectvol, ik heb er nooitpijn gedaan, maar wel waren er
(50:27):
momenten, dat er, als er eendiscussie was, dat ik zei
luister, we gaan het nu oplossen, vertel me, wat er scheelt, of.
En ik bleef gewoon op deze toonspreken, en ik beschreef niet,
waarom die manier nietbinnenkwam bij haar, als in.
Ik was gewoon vrij op eenvlakjes en hoe ik sommige dingen
(50:50):
behandelde, wel gewoonliefdelijk en correct, maar op
een bepaalde toon, een bepaaldezinsbouw, dat ik daar wel gewoon
was, om te zeggen, van als ikmet een peloton iets moest
krijgen, was dat nu zo en zo endat en timings, en dat was
allemaal gegaderd.
(51:12):
Maar natuurlijk, een relatiewerkt dat niet.
Je moet open zijn, en je moetluisteren.
Luisteren is even belangrijkals praten, als niet meer.
En daar had ik achteraf welzorgen, dat heb ik nu wel zorgen
.
Maar op dat moment inderdaad,als ik zo'n discussie meemaakte,
dan was ik vrij to the point Inplaats van luisteren, in to the
point, in plaats van luisteren,in plaats van luisteren Gewoon
(51:33):
kijken, wat zij te zeggen heeftEn wat ze voelt, en daar
empathie voor tonen, en daar opinzijden En vragen stellen En
zowel meer.
En als zij dan wegliepLetterlijk Van een discussie,
dan dacht ik Maar komaan, waaromloop je weg?
Ik had niet door, dat daaremotioneel iets aan de hand was
(51:59):
met haar en dat ze blokkeerde.
Nieuws heb ik wel gelukt, endat betert ook wel door geen
relatie.
Maar inderdaad, tijdensopleiding vond ik het moeilijk,
om dingen te kaderen, emotioneel, om voor mezelf duidelijk te
maken, hoe ik me voel en hoeiemand anders zich voelt.
Voor dat geheel is in jeopleiding weinig ruimte voor,
omdat je veeltundig op zevenbevelen moet volgen, je moet
(52:22):
uitvoeren en je plan trekken, endat is allemaal gegaard en in
het systeem, en dat is allemaaluitgesippeld.
Maar zo werkt het leven niet,zeker niet het persoonlijke
leven, het intieme leven.
Speaker 1 (52:35):
En dus fast forward.
Je denkt heel veel na overkwetsbaarheid.
Je denkt heel veel na, wat jewilt doen met het leven.
Je gaat acteren, je gaatstuderen, ook om acteur te
worden.
En zo Kwetsbaarheid bij mannen.
Wat is het grootste life lesson, dat je geleerd hebt over dat
(52:59):
thema En dat je graag nu wiltdoorgeven aan andere jonge
mannen?
Speaker 2 (53:06):
Wat een vraag.
Die grootste levensles, die ikheb gehad qua mannelijke
kwetsbaarheid, wel voor mijpersoonlijk.
Ik heb rond die periode, ronddie fase, geloof ik, een
depressie meegemaakt, depressiemeegemaakt, en toen had ik echt
(53:41):
door omdat ik tegen niemanderover durf te spreken, dat er
een probleem is, dat er ietsmoet veranderen bij jongeren en
zekeronge mannen, omdat zeopgroeien met bepaalde principes
, die ouderwets zijn oftraditioneel, niet per se minder
goed of beter, maar wel op eenbepaalde manier, dat niet per se
(54:06):
werkt bij een jonge man.
Want natuurlijk, wij weten, wijmaken emoties mee, we zijn net
zozeer een mens als iemandanders.
Wij wenen, wij schuilen ons enwe twijfelen, etcetera, etcetera
.
Maar ik ook, en bijna elkejongen, geloof ik, draagt een
(54:28):
façade als kind, draagt eenmasker.
En als je aan een puber vraagt,een jonge puber, van hoe voel je
je, of was het de laatste, datje over hebt geweend?
Ik denk, dat het meestal eenniet oprecht antwoord komt.
Ik toch niet, in ieder geval,ik was niet altijd oprecht
(54:48):
daarover, omdat ik dacht, vanhet valt wel mee, ik ben een
jonge man en de wereld is aanmijn voeten En ik kan alles aan,
en ik voel me helemaal nietslechter, wel?
Nee, je moet over emotiesspreken als man, het is nodig,
geloof ik.
Dus, de grootste levensles voormij was een depressie meemaken,
(55:10):
en hoe danig ik mij eenzaamvoelde.
Ik voelde me zo eenzaam, ikvoelde, dat ik op dat moment
tegen niemand kon praten, en datwas heel eng.
En gelukkig is dat verdwenen,is dat geëxapt door steun,
uiteindelijk, omdat ikuiteindelijk na heel lang tegen
(55:31):
mezelf begon te praten.
Ten eerste Van kijk, ik voelmij zo Eerst accepteren, dat ik
mij zo slecht voelde, en danuitkomen tegen schrienden, tegen
mensen, die ik vertrouw.
Speaker 1 (55:43):
En wat is voor jou vandaag de definitie van toxic
masculinity tegenover empoweredmasculine energy?
Speaker 2 (55:58):
Een definitie.
Ik denk, dat iets in de zin vaneen man is.
een man, als hij herkent, dathij mens is, zoiets, want mens
betekent voelen.
Speaker 1 (56:16):
En nu heb je een theaterstuk gemaakt.
Dat is een one-man show.
Kan je ons meer vertellen overdie one-man show?
En ja, ik weet, dat er ook hetthema in zit van kwetsbaarheid
en zo?
Speaker 2 (56:28):
Ja, dat was zo leuk.
Ten eerste Ingebak heb ikgemaakt met Antje van der Donkt
en mijzelf Voor het vakmaakatelier op het Lemmens
Instituut.
Dat was ons eindwerk, dus wehadden volledige vrijheid, om
onze fascinaties op hol te latenslaan En beginnen te maken en
te denken.
Dus het proces we maaktenfascinatieborden, beginnen te
(56:50):
maken en te denken.
Dus het proces we maaktenfascinatieborden de hele klas.
En dan kwam ik in Ente, dus wijwel als enigste volledig
overheen met, waarover wefascineren en wat ons bezighoudt
en ons nieuwsgierig maakt.
En dan beginnen we, bereid tezorgen, beginnen schrijven,
(57:10):
beginnen, het woning op te gaanen repeteren en proberen, en et
cetera, et cetera.
En uiteindelijk hebben we veelgeschrapt en zijn we tot de
essentie gekomen van wat wewilden vertellen.
En de essentie van dat stuk is,hoe het er kan uitzien, als een
(57:31):
man blijft ontkennen in hetrouwproces, en hoe mooi het kan
zijn, als hij wel zich kwetsbaaropenstelt.
Daar gaat Inge Bakken over.
Speaker 1 (57:44):
En je bent juist in Theater aan Zee geweest, je hebt
het ook daar getoond.
Heb je plannen voor dit stuk,om daarmee verder te gaan?
Speaker 2 (57:54):
No thanks, ik sluit het zeker niet uit.
Speaker 1 (57:59):
Dus nu ga je echt volop in die richting, als
acteur en als maker natuurlijk.
Wat zijn je?
grote dromen.
Speaker 2 (58:08):
Die dromen.
Eigenlijk leef ik hem al, wantik kan doen, wat ik graag doe,
en ik word ervoor betaald, maarde essentie daarvan is Voor
mezelf, is het.
Op deze manier, via acteren,via maken, kan ik dat kind
(58:33):
blijven, dat ik ben, en dievreugde en die sociale
eigenschappen, die ik heb, endie gevoelensheid en die
intimiteit en die kwetsbaarheiddoor te maken en te spelen, kan
ik mij als kind voelen, en eenkind heeft geen filters.
Speaker 1 (58:52):
Dank je wel, maarten.
Dat was echt een heel mooiverhaal en ook heel veel
inspiratie voor mij alsactieactrice.
Als mensen meer willen weten,wat je nu doet als acteur en als
maker, waar kunnen ze je vinden?
Speaker 2 (59:06):
Op mijn website, en daarop vind je ook mijn socials,
en dan kan je niet zwaar kijken, als je gescheerd.
Welkom bij de Loud Whisper Takeover podcast.
Deze bonusepisode gaat in hetNederlands zijn.
Welkom bij de Loud WhisperTakeover podcast.
We gaan dus een afleveringhebben in het Nederlands vandaag
.
De aflevering van vandaag gaateigenlijk over mijn onderzoek
als actrice.
Zoals jullie het ondertussen alweten, ben ik Cindy Klaas, een
(00:22):
actieactrice en filmmaker, en deeerste keer, dat ik een rol had
als een soldaat en dat ik dierol moest spelen, was ik zo
opgewonden Ik kreeg ookwapentraining.
En dan plotseling, terwijl ikdieper in mijn personage dook,
was er eigenlijk een realiteit,aan de welke ik niet echt had
(00:45):
gedacht.
Mocht dit geen film zijn, maarmoest het echt het echte leven
zijn, dan kan ik, zou ikeigenlijk een leven kunnen
wegnemen, ik kan eigenlijkiemand doden.
Dus, hoe begin ik?
waar begin ik als actrice, omdeze personage echt te begrijpen
?
Dat is heel belangrijk voor mijals actieactrice.
En vandaag praat ik met eenjongeman recht uit Limburg in
(01:08):
België.
Hij heeft eigenlijk eenopleiding en training gevolgd
als soldaat, maar na eeningrijpende levengebeurtenis nam
hij een ander pad en hij koos,om acteur te worden.
Een ander pad en hij koos, omacteur te worden.
(01:30):
Nu, in zijn creativiteit is hetthema van kwetsbaarheid in
mannen een heel belangrijk thema.
Dus we gaan over die driedingen echt in depth spreken.
Welkom, maximiliaan Serborg.
Hallo Max, hoe gaat het met jouvandaag?
Speaker 2 (01:40):
Hey, het gaat supergoed.
Wat een introductie.
Dankjewel.
Speaker 1 (01:46):
Ik vind het superleuk , om met jou te praten, vandaag.
Dus we gaan natuurlijk pratenover het feit, dat je acteur
bent, nu, maar misschien gaan weeen beetje rewinden en laten we
ons misschien spreken over jeervaring in het leger.
Voor wat soort soldaat ging jijeigenlijk worden?
Speaker 2 (02:06):
Goede vraag.
Ik was beroepsmilitair, dus ikhad mij vrijwillig ingeschreven,
en ik heb een opleiding gevolgdbij bevrijdingsleider Lini in
Leeuwen-Polsburg.
Ik heb een opleiding gevolgdals vrijwilliger beroepsmilitair
tot infanterist, dus ik ginginfanterie worden.
Zondgroepen zijn dat.
Speaker 1 (02:29):
Soldaten, die aan de frontlinie vechten, en je vecht
op het terrein.
Je kunt dus eigenlijkface-to-face met de vijhand
staan.
Is dat juist?
Speaker 2 (02:38):
Ja, ik heb natuurlijk nooit in de buurt gekomen
daarvan, omdat ik na mijnopleiding gestopt ben, maar daar
ging mijn toekomst mogelijkzijn, dat ik in de frontlinie
moest staan en moest vechten.
Speaker 1 (02:49):
En ik zou graag willen weten, waar is die passie
of die keuze, waar is dievandaan gekomen?
Want ik weet, dat er zo eentrots was op het feit, dat jij
als jongeman je dus ingeschrevenhebt in het leger, want je had
familieleden, die in het legerwaren, je grootvader, denk ik,
en je vader.
Kan je ons een beetje uitleggen, in wat context je bent
(03:11):
opgegroeid, in dat kader?
Speaker 2 (03:15):
Inderdaad, mijn papa heeft dienstplecht gedaan, en
mijn grootvader heeft gevocht inde Tweede Wereldoorlog, dus
mijn opvoeding was al vrijmilitaire-esk.
Al zijn de discipline heel hoog, het respect lag heel hoog,
manieren, beleefdheid naarmeerdere toe, naar oudere mensen
toe, naar iedereen toe.
Dus mijn opvoeding was vrijstreng, in de goede manier, en
(03:37):
daarom was de keuze vrijeenvoudig.
Toen ik het rol gekregen hebvriend, die in het leger zat,
dat daar een goede toekomst is,dan heb ik die keuze vrij snel
gemaakt.
Speaker 1 (03:48):
En als je zegt, dat discipline en respect en zo, dat
je dat echt kon voelen, toen jebent opgegroeid.
wat van het leger?
Was je al heel bewust van hetfeit, dat je grootvader in het
leger zat?
Of is dat iets, dat is beginnengroeien in jou als jongeman?
(04:09):
of was dat echt vanaf het feit,dat je een kind was, was dat al
rond jou en er was al eentrotsheid?
hoe stond dat eigenlijk?
Speaker 2 (04:19):
Goede vraag wel.
Mijn grootvader heb ik nietgekend.
Hij is overleden, toen mijnpapa dertien was, door gevolgen
van de oorlog en diabetes.
Dus mijn papa heeft ook nietheel lang een papa-fisuur gehad,
waarvoor hij zorgde, dat ikalles kreeg, wat hij niet
(04:41):
gegeven heeft qua opvaring.
Hij heeft heel hard moetenknokken, om op een jonge
leeftijd zichzelf te ontwikkelen, zonder een vaardig figuur.
Hij heeft ervoor gezorgd, dathij dat niet moest meemaken, en
heeft er dubbel op mijn strengopgevoed, op een goede manier.
Ik heb goede ouders.
Dus op groei meld ik heel snelwel discipline mee, en voor mij
(05:07):
was dat normaal, om te luisterenen niet snel een tegenwoord te
geven.
Maar het is niet, dat ik eenmilitaire vader heb, in
tegendeel, het is gewoon een man.
Maar het is inderdaad, zoalshij zei, op groeien meer
naarmate ik ouder werd, dat ikinzag, hoe dankbaar ik daarvoor
(05:28):
mag zijn, voor die achtergrond,waarvoor een waardevolle lessen
ik daar heb uitgehaald en nu nogsteeds net is gebruikt.
Speaker 1 (05:39):
En toen je die keuze hebt gemaakt, om naar het leger
te gaan, waren je ouders blijover die keuze, of waren ze bang
?
Of was dat iets positiefs ofnegatiefs?
Speaker 2 (05:52):
Wel, inderdaad, ik heb me ingeschreven in 2019, als
ik me niet vergis, mijnopleiding begon in augustus, en
toen waren er al gesprekken overRusland en Oekraïne.
Dus, toen ik toen bezig was metinschrijven, ja, mijn mama
(06:12):
deels bang deed.
Ik moest haar echt overtuigen,En mijn vader was niet zozeer.
Hij weet, hoe die opleidingeruit ziet, hij weet, hoe dat
leven eruit kan zien, dus hijwas wel trots, maar natuurlijk
ook, hij weet, hoe die opleidingeruit ziet, hij weet, hoe dat
leven eruit kan zien, dus hijwas wel trots, maar natuurlijk
ook, ja, voorzichtig En wou hijwel, dat ik mezelf bleef En dat
(06:39):
ik er natuurlijk niks ernstigsmee maak En gezond en wel blijf.
Speaker 1 (06:46):
Wat vond jij dan als jongeman aantrekkelijk in het
leger?
Wat was eigenlijk, ja, wat wasgoing on in your mind?
Wat was aantrekkelijk?
Was het de discipline en hetrespect?
Was het echt iets te doen metik ben stier op mijn familie,
die al in het leger zat, of washet iets van ik wil België
verdedigen?
Of is het iets van carrière?
(07:08):
Is het iets persoonlijk?
Wat was aantrekkelijk En watwou jij eigenlijk uit die
ervaring meenemen in het begin?
Speaker 2 (07:17):
Er komen inderdaad meerdere factoren bij kijken.
Dat is niet zomaar ééneenvoudige keuze.
Mijn vriend sprak me aan ineerste instantie, maar zodra ik
vertrokken was in mijn onderzoek, wat mij aansprak, was
inderdaad de carrière, die jeuit kan krijgen werkzekerheid,
(07:38):
een goed pensioen, goed betaald,je kan de wereld ontreizen,
culturen ontdekken Maar ookzeker inderdaad die discipline
en dat systeem van respect naarje meerdere toe, en dat werkt.
En dat systeem hebben we nietin de gewone wereld.
Ieder persoon is gewoon eenpersoon, maar in een kazerne, in
(07:59):
je opleiding en daarna ook, hebje altijd een systeem, waar je
aan houdt en die reageert.
Dat vond ik heel mooi, om datsysteem te hebben.
Speaker 1 (08:10):
Oké, daar zou ik graag een beetje verder willen
over spreken.
Dus je praat eerst overstabiliteit.
Dus je bent een jonge man, eris stabiliteit, maar er is ook
veel risico natuurlijk.
als je een soldaat gaat zijn inhet leger en je eventueel in
een echte oorlog zou zitten, hoebekeek je dat?
Dus ik begrijp, dat je zei ohja, er is stabiliteit.
(08:33):
Wat ook een beetje raar is,natuurlijk, is, dat je nu acteur
bent en daar is helemaal geenstabiliteit als kunstenaar.
Wat is je relatie nu metstabiliteit En wat is eigenlijk
veranderd met je relatie?
Want in het begin was het jaoké, het leger geeft je
stabiliteit, maar er is veelrisico, en nu ben je in een
(08:54):
carrière als acteur, waar ergeen financiële stabiliteit is.
Speaker 2 (08:56):
Wow, voor je vraag.
Ja, inderdaad, dat contrasttussen stabiliteit en
werkzekerheid, tussen werk endecentie Of de artistieke sector
geheel, maar vooral acteren,inderdaad, dat verschilt
gigantisch.
Alles was gestructureerd, enelke dag zag bijna hetzelfde
(09:19):
eruit, en acteren is dat niet zo.
De ene dag doe je een self-tape, dan moet je naar de kust voor
een autistie, dan ben je hieraan het filmen, dan ben je mails
aan het doen.
Het is bijna een bureaujob.
De stabiliteit is inderdaadheel anders.
Vooral een beetje was dataanpassen, maar nu ben ik het
vrij, gewoon omdat ik wel eenflexibel persoon ben.
(09:39):
Dus schakelen daartussen wasniet zo'n probleem, en ook
daarbovenop.
Mijn opleiding was zo'n drie,vier maanden.
Daarna ben ik al eruit gestapt.
Dus ik zat er wel in de machine, was ingeolied, maar ik had er
niet zoveel moeite mee, om eruitte stappen.
Speaker 1 (09:59):
Qua stabiliteit toch, om daar aan te passen en toen
je uitgestapt bent van het leger, was er schaamte rond die keuze
.
Of was het misschien mensen vanje kazerne of familie of zoiets
, of zelfs voor jezelf?
Ik denk, dat, wanneer we eenpad nemen en dat we zeggen, ik
ga dat doen, dan is er altijdook iets in ons dat zegt, soms
(10:22):
is er eigenlijk veel meer moedein het feit, dat we zeggen stop,
ik stop dit pad nu.
En je hebt die moede natuurlijkgehad, want je werd misgelukkig
.
Maar op het moment, dat je diekeuze neemt, was er schaamte.
Speaker 2 (10:37):
Ja, dat is een vrij eenvoudig antwoord.
Ja, er was zeker schaamte,zowel intern als extern Intern.
Ik had enorm veel zelfduifel endacht wel, ben ik wel een goed
mens?
Is dit wel een goed idee?
Moet ik niet gewoon aanvaarden,hoe het is, en deze toekomst
moet ik bij de handen grijpen,want wat een opportuniteit heb
ik?
Sommige mensen worden niettoegelaten of hebben geen
(11:03):
werkzekerheid.
Dus aan de ene kant zou ikdankbaar moeten zijn, maar zoals
je zegt, heb ik voor mezelfgekozen.
Die keuze was verbazingwekkendheel moeilijk, ook door de
leeftijd.
Ik was 18.
Natuurlijk.
Ja, ik was schaamd voor mezelf,maar ook naar mijn ouders toe,
voornamelijk mijn vader.
Hij heeft dienstrecht gedaan,mijn oopbeest gevochten, en hij
(11:29):
weet, hoe mooi dat leven kanzijn En hoe waardevol zo'n
opleiding en zo'n job kan zijn.
Dus ik voelde me inderdaad ikdurf bijna het woord gevaal te
zeggen, omdat hij was zo fier opmij, in dat uniformen zien En
elk weekend die verhalen horenvan de opleiding, hoe ik
(11:49):
doorzette, elke dag opnieuw, enopeens was dat gewoon niet meer.
Dus dat was inderdaad wel eveneen proces van ik moet even echt
een manier vinden, om terug duswel mezelf als hener te maken.
Speaker 1 (12:06):
En voel je dat als jongeman, dat de validatie
misschien van je vader, dat datbelangrijk was, of was dat iets,
dat een speciale plaats had, ofniet?
Speaker 2 (12:17):
Ja, ik heb alles te danken aan mijn ouders.
Ik hou een zielsscheel van hen,maar inderdaad, ik heb het
altijd belangrijk gevonden, watmijn ouders van mij denken, en
als er één doel is, dat ikaltijd al heb gehad en nog zou
(12:37):
hebben voor de rest van mijnleven, is het, mijn ouders trots
maken.
Dus, gewoon, dus, gewoon, ja,nee, zeg je toch iets wetende,
dat je een minder leuke reactiegaat hebben van je ouders, van
een ouder, dat schenkt, datschenkt wel.
Speaker 1 (12:54):
Ja en dus je was ook aan het zeggen, dat niet
iedereen toegelaten is, om inhet leger te beginnen.
Zijn er examens of zoiets, datje eerst moet doen, om aanvaard
te worden?
Hoe verloopt die selectie?
Speaker 2 (13:12):
Dus eerst je kan je inschrijven op de website van
mailbe.
Op die website zie je vacatures, en bij die vacatures staat de
titel, de inhoud, waar jegestationeerd gaat zijn en welk
diploma je nodig hebt of geen,en voor mijn functie.
Ik haal toen ook geen diploma,nu wel, maar bon, ik schreef me
(13:33):
in voor infanterie,proofstrijdelijker, dus niet
onder officier of officier, watgeschoolde functies zijn.
Als je daar inschrijft, dankrijg je de procedure
doorgemaild.
Op die datum moet je nederoverheenbeek zijn, heet het, als
ik niet vergis.
In Brussel Moet je medischeproeven doen, daarna doe je
(13:55):
sportproeven.
Tegelijkertijd doe je inBrussel ook je psychoanalyse,
testen en een interview afleggen, een sollicitatie eigenlijk,
maar toch een beetje anders.
En als die drie zaken goedverlopen dat interview en die
testen, je sportproeven en jemedische keuring daarna krijg je
te horen, of je toegelaten bent, en dat proces van die proeven
(14:21):
is veel geschat, wel zo'n drie,vier mogelijkste lange maanden,
en daarna krijg je eeninlevingsdaten, en dat is de
eerste dag van je opleiding.
En voor mij was dat 30 augustus.
En het jaar moet ik even goedover nadenken 2019 zal het zijn
Of 20.
En dan begin je opleiding.
Speaker 1 (14:44):
En dus ik veronderstel dat voor die
sportproeven.
Dat is iets, waar je jezelf kanvoor voorbereiden.
Maar ik zou graag eens vragenover die psychoanalyse, want ik
denk, dat je iets speciaals moethebben, toch als mens Oftewel
een grote passie hebben vooriets of in iets geloven of zo,
(15:04):
om toch een job te doen met heelveel risico.
Weet je, wat ze zoeken in diepsychoanalyse, of ben je daar
bewust van?
Speaker 2 (15:18):
natuurlijk weet ik het fijn even niet van.
Ik heb de test afgelegd totmijn beste capaciteit, maar
achteraf zie je via, weet je wel, waarom ze het doen.
Natuurlijk zowel, dat jebekwaam bent bij die testen, dat
je psychologisch in orde benten dat je ja niet psychisch bent
(15:43):
of dingen ziet of eender wat.
Bij de sportproeven wil ze, datje fysiek in orde bent, en bij
de interviewen wil ze, dat jepersoonlijk in orde bent, dat je
een goede attitude hebt, dat jerespect hebt, dat je een
persoonlijkheid hebt, dat jepassie hebt inderdaad voor
defensie, en dat je weet, wat destructuur van defensie is en
(16:04):
wat de eenheden zijn en wie watdoet.
Ja, dat wordt van je verwacht.
Speaker 1 (16:11):
En de keer, dat je die examens doet, heb je al
vragen over jezelf, denk je alvan oei, misschien is dat niet
voor mij.
Of denk je nog altijd nee, nee,nee, dat is mijn richting.
Speaker 2 (16:23):
Ik dacht nog altijd, hier ga ik voor, want je kijkt
heel lang uit naar die proeven,omdat er veel tijd tussen zit.
Dus je neemt al die tijd ook,om je voor te bereiden.
Dus als een moment komt, dangeef je alles, en dan wil je ook
slagen, want er zijn velekandidaten.
Dus je wordt ook toegelaten,maar zeker niet iedereen.
Door die testen, die je moetdoen, zo ook zien in die testen,
(16:49):
die je op een computer doet,dat je standvastig bent, dus dat
je bij een keuze blijft.
Bijvoorbeeld ze formuleren eenvraag en daarna zo'n tiental
vragen later stellen ze in feitedezelfde vraag, maar anders
geformuleerd, en ze willen zien,dat je exact hetzelfde antwoord
(17:11):
geeft en dat je niet afwijktdoor twijfel of dat de vraag
misschien persoonlijk is ofintimiderend, dat je dan
afwijken of een ander antwoordgeeft.
Ze willen, dat je vastbegavenbent en standvastig.
Speaker 1 (17:28):
Hoe was jij als een tiener Want wanneer we nu praten
, zie je er heel kalm uit, heelgrounded en zo Maar toen je een
tiener was, had je eigenlijkervaring met zechten of
zechtsporten, of was er geweld?
Was je misschien iemand, datheel kwaad was, als een tiener,
(17:49):
of had je een relatie met diesoort emoties Of met
vechtsporten bijvoorbeeld?
Speaker 2 (17:56):
Nee, eigenlijk totaal niet.
Ik heb een Spaanse mama, dus ikheb wel een beetje furie in
mijn wezen.
Ik heb misschien een paar wekengebokst, om te proberen,
klassiek Engels boksen, maardaarbuiten ik heb nog nooit
buiten de opleiding natuurlijkeffectief gevochten.
(18:16):
Nee, maar ik geloof wel, dat ikin staat ben.
Maar dat betekent niet, dat jedat moet toepassen.
In staat zijn is belangrijkerzijn dan dan iemand bij de en
gewoon een pijn te doen.
Dus maar in mijn als tiener wasik een slender, ik slapperde
overal rond, en ik wasnieuwsgierig en ik al alles
(18:37):
weten, ik was ik les clown en en, en ik was vrolijk, en je
maakte mij moeilijk, slechtgezind.
Ik wil altijd dingen proberen,en ik ben heel extrovert.
Ik heb een introvert in me,maar ik denk, dat ik een
extroverte introvert ben.
Nee, andersom, ik ben eenintroverte extrovert.
(18:58):
Dat zal het zijn.
Dus ik ben innerlijk meeringetogen, ik heb heel veel
gevoel en emotie, maar mijnpersoonlijkheid is heel
extrovert.
Ik ben heel open.
Ik verberg tegenwoordiggelukkig mijn emoties minder.
(19:19):
Ik spreek daar veel makkelijkerover dan als een tiener, als een
puber, omdat ik een façadedroeg van ja, je bent een man,
en als een man opgroeiende krijgje vaak te horen, dat je hard
moet zijn, dat je niet te veelmoet klagen en moet werken et
(19:42):
cetera, et cetera, dingen, dieal bestonden En helaas nog
bestaan, dat stereotype.
Maar als tiener was ik zekerniet de persoon, die je nu ziet,
als in persoonlijkheid en ookmezelf profileren.
Ik was zo uitbindig, en ik waszo luid, en ik liep overal.
Mijn papa zegt altijd als kind,ik liep de trap op, altijd.
(20:06):
Blijkbaar liep ik effectief detrap op Gewoon, omdat ik wilde
lopen, omdat ik gewoon ook eenfysiek persoon ben.
Ik heb ook gevoetbald enatletiek gedaan, dus ik was
altijd heel veel aan het bewegen.
Speaker 1 (20:18):
En als we nu gaan naar de training Dus je doet die
examens, je training, dus jedoet die examens, je bent
toegelaten, om die training tevolgen.
Wat was je dagelijks leven?
Wat deed je En ook, hoe ging jedaarmee om?
Hoe voelde je jezelf in dietraining en de relaties met
nieuwe vriendschappen en zo?
Wat is er eigenlijk gebeurdtijdens die training?
Speaker 2 (20:39):
Je opleiding bestaat uit mentale training, fysieke
training en de training in depeloton, dus tussen je collega's
en onderling.
Dus fysiek wordt je elke dagwel op één manier getest of
getest getraind.
(21:00):
Je gaat lopen een aantalkilometers met je peloton, je
onderbijt, dan ga je misschiennaar de schietstand en dan ga je
de techniciteit van eenwapenbeheer oefenen, en dan kan
je mentaal getraind worden.
En moet je misschien twee dagenachter elkaar in een put liggen
met de min 10 in december enmoet je een linie verdedigen.
(21:24):
Misschien komt er niets, maarje moet wel gefocust blijven en
niet in slaap vallen of afgeleidzijn, en dat is mentaal heel
moeilijk, om er blij te blijven,zo lang en bezig te zijn met je
taak.
Speaker 1 (21:41):
Ik heb eigenlijk een vraag, want natuurlijk ben je
naar het leger geweest in België.
Welke taal spreken ze daar?
Spreken jullie Frans,nederlands en alles gemengeld?
Of moeten jullie Engels spreken?
Of zijn er groepen, dieNederlandstalig zijn, groepen,
die Franstalig zijn?
Hoe werkt dat eigenlijk?
Speaker 2 (21:56):
Goede vraag.
Je hebt dus eenheden inVlaanderen, maar ook in Wallonië
.
In Wallonië wordt er van jeverwacht, als je daar je
opleiding wilt volgen, dat jeFrans spreekt.
Misschien moet dat zelfs, ikben niet zeker.
En als je in Vlaanderen naareen eenheid gaat, dan wordt er
verwacht, dat je Nederlandsspreekt, en bij
(22:17):
toelatingsproeven wordt welbekeken, of je andere talen
beheert.
Maar aan de hand van de functieis het misschien niet nodig.
Voor mij als infanterist wordthet niet nodig, dat ik Frans of
Engels sprak.
Maar ik geloof wel vanafonderofficier, dat je Frans moet
beheren.
Ik kan hem wissijn, en vanafofficier sowieso.
(22:38):
Dat dacht ik eigenlijk niet aan.
Als officier moet je Frans enNederlands kennen.
Speaker 1 (22:44):
Maar Als officier moet je Frans en Nederlands
kennen.
Maar moesten jullie echt naarde oorlog gestuurd worden, dan
kunnen jullie juist in OnlyFrans spreken of juist in Only
Nederlands.
Speaker 2 (22:54):
Ik zelf beheer Nederlands en Engels.
Het is loeiend.
In het Frans, oké, ik kan inhet Frans converseren, maar niet
zo goed als in het Engels, alsNederlands natuurlijk.
Dus moesten wij bijvoorbeeld endit stond gepland moesten wij
naar Afrika gaan, dan wellichtmoesten wij in contact komen met
(23:16):
Franse troepen en ook Fransebevolking.
En dan is het inderdaad welheel handig, als je Frans
beheert en niet per se in hetEngels moet overschakelen,
hoewel Engels ook een, en dan ishet inderdaad wel heel handig,
als je Frans beheert En niet perse in het Engels moet
overschakelen hoewel Engels ookeen wereldtaal is, natuurlijk En
dus je krijgt mentale training,maar op het ogenblik heb ik de
indruk, dat ze je onder veelstress zetten.
Speaker 1 (23:35):
Dus je doet fysieke taken vol met stress zitten,
maar heb je eigenlijk mentaletraining?
dat gaat over.
hey, er is een realiteit, waarjullie eigenlijk risico's nemen,
en misschien kunnen jullie eenbeen verliezen of een arm
(23:57):
verliezen, of misschien gaanjullie zelfs dood Tijdens een
missie.
Krijgen jullie training rond,die vragen Is dat iets, waar
jullie tussen jullie echt vanspreken, of krijgen jullie
training daar rond?
Of is dat een beetje een mixtussen denial, waar een beetje
(24:20):
een negering is?
we weten, dat het bestaat, maarwe praten er niet over, of is
dat eigenlijk iets, dat we op detafel?
Speaker 2 (24:26):
leggen.
Zover ik in het leger zat, werder niet heel veel over
gesproken.
Het kwam wel eens boven, en dansprak je daar wel openlijk over
, maar dat was geen dagelijksonderwerp of zo In je opleiding
van Je hebt gesolliciteerd vooreen gevechtsfunctie.
Je kan naar een oorlogsgebiedgaan, en je kan daar gewond
(24:49):
geraken, ja, dat is mogelijk.
Maar daarbovenop België isvooral een land, die
vredesmissies doet, en voor deZN en de NATO.
Vaak komen wij in steun vaniemand of iets Dus en de NATO
Vaak komen wij in steun vaniemand of iets Dus.
Zelden moeten wij in diegevechtsfunctie ook optreden, en
(25:10):
als het gebeurt, zijn dat vaakde speciale eenheden, special
forces of special commando's.
Zij komen vaak dichterbij echtgevaar dan anderen.
Speaker 1 (25:23):
Maar hoe bewust was jij van de risico's, dat je ging
nemen tijdens je carrière?
Dus, je bent een jonge man, wedenken daar niet zoveel aan,
want natuurlijk ben jij in eenfunctie, waar dat een realiteit
is.
maar is dat iets, waar je aandenkt?
Negeer je dat?
Je had ook een vriendin op datmoment.
Ja, met je v dat.
(25:43):
Je had ook een vriendin op datmoment Met je vriendschappen, je
vriendin, je familie en jeeigenzelf.
is dat iets, waar je somsmisschien bang van werd?
Of was dat een beetje?
Was dat een negering Of was datecht?
Ik kan mezelf in de spiegelbekijken, een keer wenen en
zeggen ja, oké, ik ben bang,maar ik doe het toch.
(26:05):
Hoe voelde je dat aan?
Speaker 2 (26:08):
Wel, het is meteen heel confronterend.
De eerste dag, dat je jeopleiding begint en je betekent
je contract.
Daarin staat, als ik het goedkan nasiteren, het landwettig en
gemoedensvoldienen zo nodig opgevaar van eigen leven.
Dat is de eerste regel op jecontract, eén van de eerste.
(26:29):
Je komt als burger binnen in jekazerne en je leest dat, dan
moest iedereen wel even slikken,of ik toch in ieder geval Dat
deed toch een belletje rinkelenvan dit is wel echt, dit kan
serieus worden enlevensgevaarlijk zijn.
Het kan, het kan dus minim,maar het kan.
(26:52):
En doorheen de opleiding ben jezo druk bezig met je training en
sta je inderdaad 24-7 onder eenvorm van stress, dat je geen
denkruimte hebt, om daarmeebezig te zijn.
Maar inderdaad bijvoorbeeld inhet weekend, als je thuis komt
en je hebt even een pauze vandie wereld, als ik naar mijn
(27:13):
vriendin kwam of naar mijnvriendin ging of zij naar mij,
dan moest ik even dat ergeten enniet denken aan het feit, dat
ik getraind word, om gevaarlijkte zijn En mezelf te kunnen
beschermen En mijn collega's tekunnen beschermen, zo nodig op
het gevaar van eigen leven.
Daar werk je naartoe, en dat iseen heel lang traject, maar
(27:34):
inderdaad moest ik daar wel eenpaar keer overheen gaan.
Maar geheel ben ik er nietzozeer mee bezig.
Speaker 1 (27:43):
Waren er vrouwen in jouw opleiding.
Speaker 2 (27:48):
Ook, of waren het alleen maar mannen?
Er was één vrouw Ja, en dat waseen heel straffe madame.
Ik had daar ongelooflijk veelrespect voor, want zij was niet
van de grootste.
Ik heb vrouwen, en ze hebbenevenveel recht, om een militaire
opleiding te volgen, en kunnennet zozeer evenveel recht, om
een militaire opleiding tevolgen, En kunnen net zozeer
(28:09):
evenveel.
Maar ze werd wel ja bekeken,simpelweg om het zei, dat ze een
vrouw is in het leger.
Want helaas zijn er mensen, diedaar een label op plakken van
dat is een manwijs of dat isgeen echte vrouw, dingen, die
(28:29):
gewoon niet kloppen En zelfsheel gemeen zijn en kutzerend
zijn.
Ik zeg niet per se, dat zij datheeft meegemaakt, maar je bent
er wel van bewust, van een vrouwin een peloton tussen 29 mannen
.
Zij moest knokken, om erkend teworden en respect te verdienen,
helaas, vooral, hoe langer datduurde.
In het begin is iedereen nogvrij zacht tegen elkaar, maar er
(28:53):
worden klikjes gevormd, en dankan het zijn al weet ik zich
niet, dat zij dat is meegemaaktdat je gekleineerd wordt Of
bekeken wordt en onrespectvolmee omgegaan wordt.
Maar zij was een harde vechter,en zij was fysiek erg in orde,
en sommige mannen liep zijonderuit.
(29:15):
Fysiek dan, om maar te zeggenhet wil niks zeggen.
Je geslacht in het leger, hetwil niks zeggen, en geslacht in
het leger, het wil niks zeggen.
Speaker 1 (29:24):
En iedereen is welkom en had iedereen ongeveer mannen
en vrouwen?
had iedereen ongeveer dezelfdeleeftijd, of waren er mensen,
die een beetje later naar hetleger gingen?
Speaker 2 (29:35):
ikzelf was 18 en de oudste.
ik denk, dat ik ook een van dejongste was, hoewel ik wel 19
werd dat jaar, en sommigenwerden nog 18 dat jaar.
Dus we waren 17 en worden 18.
Maar de oudste van mijnpedagogie was Ik denk, in de 40
zelfs.
Ja, dat was ook dan wel echteen uitzondering.
(29:58):
Algemeen waren we van 18 tot 21.
22, 23, zoiets.
Speaker 1 (30:07):
En hoeveel mensen zitten zo in die opleiding, in
jouw peloton of zoiets?
Spreken we over honderden enhonderden mensen, of is dat een
klein groepje van 20 of zo?
Speaker 2 (30:17):
Wel, bij de proeven zijn er wel honderden kandidaten
.
Maar je wordt opgesplitst ineen eenheid op een bepaalde
plaats.
Voor mij was dat Leopoldsburg,maar sommigen kunnen naar de
kust gaan of naar Leuzen, en alsje bij een kusser aankomt, word
(30:40):
je opgesplitst in pelotons.
Een peloton is een groep binneneen compagnie van ongeveer
dertig personen.
Een compagnie is eenoverkoepelende groep binnen een
eenheid met meerdere pelotons.
Boven je compagnie heb je jeeenheid.
Dat is de hele kazerne, allessamen.
Zo heb je verschillendeeenheden binnen België, alles
(31:01):
samen.
En zo heb je verschillendeeenheden binnen België.
Speaker 1 (31:04):
En je hebt daar straks gesproken over het feit,
dat die vrouw ergens respectmoest verdienen.
Maar ik veronderstel, datiedereen, die daar zit, ergens
misschien respect moet verdienen.
Alleen we praten.
We gaan ook over dekwetsbaarheid in mannen praten.
Wanneer ik met mijn mannelijkevrienden praat, als ze zo in een
(31:27):
groep zijn, waar er veeltestosteron zit en zo en waar er
soms een beetje competitie zitof zo, dan voelen ze zich soms
een beetje onder druk.
Voel je, dat jij ergens ietsmoet doen of tonen, om respect
te verdienen, of niet?
Speaker 2 (31:43):
Ja, ja, zonder twijfel.
Je bent wel dezelfde persoonuiteindelijk, maar je moet je
wel Of het is in je voordeel, omje op een bepaalde manier te
profileren, niet altijd per se.
Voor mij was dat het geval, datik mij inderdaad bij sommige
(32:05):
momenten of gevallen ofsituaties mij net anders moest
voordoen of een hoe zal ik hetzeggen een soort façade opzetten
, die ik innerlijk eigenlijkniet ben.
Maar daar word je ook voorgetraind.
Het is de bedoeling, dat je eenvechter bent en dat je nooit
(32:28):
opgeeft, en in je gewone levenis dat misschien niet 24-7 nodig
.
Je bent niet in een gevaarlijkesituatie momenteel, en je hoeft
niet te overleven.
Je hebt vrijheid, je kan kiezen, om naar de koelkast te gaan,
om te gaan slapen, maar daar hebje dat niet.
Dus je wordt getraind, ombinnen dat systeem te opereren.
(32:48):
En dan inderdaad moet je somsaanpassen en zeggen, van
eigenlijk ik zeg niet, dat ikdat voelde, maar er waren
misschien mensen, die eenpeloton nu wel heb voelde, die
bijvoorbeeld heimwee hadden oftraumas hadden, of op een neer
gekeken werd of minder behandeldwerden.
(33:09):
Die moesten inderdaad dan somseven dat blokkeren en gewoon je
taak doen, je training doen.
Dat gebeurt helaas.
Speaker 1 (33:22):
Kan je ons een voorbeeld of twee of drie geven
van specifieke dingen, die jehebt meegemaakt tijdens die
opleiding, dat misschien nietcomfortabel werden, of waar je
dacht van oei, dit is moeilijk,of hier heb ik echt een
challenge, of hier moet ik mijnrespect verdienen, of hier is er
eigenlijk iets toxisch voor mij?
Speaker 2 (33:43):
Bijvoorbeeld er was een moment, dat de peloton een
boxernooi had, georganiseerdbinnen onze slaapplaats in de
gang.
Het is wel iets grappigs, bijde opperslakte lijkt het grappig
, maar eigenlijk moet je daaronbewust voor je plaats vechten,
(34:08):
letterlijk in dit geval, wantiedereen moest meedoen, en je
mocht niet niet meedoen.
Dus ik ook, en ik ben niet demeest fysieke kerel, ik ben wel
snel, en ik heb wel geboxt, maardaar doet het niet toe, want
daar is het gewoon vechten.
En dan denk je van het is welverstandig, om mee te doen.
(34:32):
Dus eigenlijk wil ik geen klapin mijn gezicht of Michael ook
niet uitgelachen worden, om nietmee te doen.
En dat is dan een moeilijkdilemma.
Dan, dan moet je kie kiezen.
Ik heb gekozen, om om te vechten, deels, omdat ik inderdaad niet
uitgelegd worden of nietneergekeken, wel woorden, maar
(34:57):
ook, omdat ik wel geloof, datals je niet in staat bent, om te
vechten, of je gaat te binnenof niet, je gaat sowieso pijn
meemaken, In je opleidingsowieso.
Dus, als je daar niet tegen kan, tegen, tegen inhoudelijk een
(35:18):
gevecht zelf, dan is hetmisschien niet de juiste keuze
geweest.
Maar als je niet tegen degroepstruk kan, dan ben je in de
juiste keuze geweest.
Maar als je niet tegen degroepstruk kan, dan ben je in de
juiste plaats, om te zeggen dithoort niet, het is niet gewenst
.
En dat was inderdaad eendilemma, waarin ik zat.
Kies ik voor niet meedoen ofwel meedoen, maar wel het
(35:42):
respect hebben van ook.
Al heb jij geen klap, je hebtmeegedaan, en je hebt geprobeerd
te vechten.
Daarna ja gedien, je onderweestwel respect.
Speaker 1 (35:50):
Ja, Zijn er momenten in die opleiding, waar de
opleiders iets zeggen als je wegwilt, dan kan je weg, of is er
eigenlijk die mogelijkheid niet?
Je kan wel zeker uitstappen,als je het wilt, maar ik wil
zeggen, is er die mentale druk,om te zeggen ja, are you still
(36:15):
ready to do it, otherwise thedoor is there 100%.
Speaker 2 (36:20):
Ja, elke dash, elke minuut, continu word je niet
effectief bevraagd, maar wel opeen manier getest van is dit wel
echt voor u, ben je er klaarvoor voor dit leven?
daar train je voor.
Op bepaalde momenten inderdaadword je geconfronteerd en maak
(36:42):
je oogcontact met je meerdere envra je ze Niet per se op deze
toon, iets gemener, maar vraagje ze is dit wel voor jou?
En dan zou je niet stoppen.
Ik zou stoppen, als ik jou wasEn bijna jou erin praten.
Maar iemand, die het echt wil,zal nooit toegeven.
Maar daarvoor moet je gemaaktzijn, voor het leger, en dan En
(37:07):
na de opleiding merkte ik, datik niet daarvoor gemaakt was.
Speaker 1 (37:12):
En in het begin van het interview heb je gezegd, dat
een van de dingen, die jeaantrekkelijk vond in het leger
was, dat er een hiërarchie was,een structuur en zo.
Wat was je relatie met diehiërarchie?
Was er heel veel respect, waser eigenlijk liefde van je
begeleiders en zo van dieofficiers, of waren er momenten,
(37:33):
waar je die mensen echt haatte?
Speaker 2 (37:36):
Wel, begrijp me niet verkeerd, ik heb nu vrij minder
leuke kanten gezien dan eenlegeropleiding.
Maar ik wil niet slecht spreken, want het is een goede
werksgever, en je hebt daar eengoede opleiding, en ik krijg
daar geld, en je krijgt ermisschien voor het leven.
Speaker 1 (37:51):
Ik vraag juist die vraag als onderzoek, als actrice
.
Dus ik weet, dat je zeker nu aleen beetje meer tijd hebt gehad
, om misschien over relaties, omer meer over na te denken en zo
Het is echt, om te zien, wat ergebeurt in dat moment in je
hoofd Is het liefde, haat,respect, no respect.
(38:12):
We begrijpen natuurlijk, datdat echt op dat moment is.
Speaker 2 (38:20):
Inderdaad, op sommige momenten wil je gewoon weg.
Op sommige momenten dacht ikinderdaad wat in hemelsnaam doe
ik hier?
Waarom ben ik niet gewoon inmijn zetel met een warme choco
in de film aan het kijken?
Dat denk je soms, Als ik in diekoude put lag, niks aan het
doen, In feite, gewoon urenlangwachten.
(38:41):
Dan denk je van waarom moetenwij, waarom ben ik hier, Waarom
moeten wij hier zitten, van mijnsergeanten?
Op dat moment heb je niet doordat, dat je training is, dat,
dat je opleiding is Of bijnaniet zo mee bezig.
En op sommige momenten ja, haatis een groot woord, natuurlijk
achteraf begrijp je het, Maar opdat moment, als jonge tiener,
(39:05):
als netvolwassen, dan denk jesoms van ik wil je soms de
vinger geven en zeggen F you, ikwil hier niks mee te maken
hebben.
je bent zo gemeentjegemaakt, jebent zo onrespectvol, terwijl
dat is heel ja niet.
helaas.
dat is je opleiding.
je moet gebroken worden, omopgebouwd te worden tot militair
(39:26):
.
doorheen die falen, denk jeinderdaad soms ik hou van.
u bedankt, je zorgt voor mij.
paraderen is heel leuk.
je bent er heel trots op, jebent fier, om de vlacht te
groeten.
Als je een onderofficier of eenofficier tegenkomt, dan groet
je die, en ik schrijf enorm veelrespect terug, omdat je door
die opleiding gaat, en dat isgeweldig, dat dat de hiërarchie
(39:47):
inderdaad, en derespectonderhaling is
ongelooflijk hoog.
Begrijp me niet verkeerd, Hetis een geweldig systeem, En daar
genoot ik van, van diediscipline En paraderen en
marcheren en schroeten.
Dat vond ik heel fijn, Maarinderdaad zijn er moeilijke
momenten.
Speaker 1 (40:06):
En qua vriendschappen , dus met de andere soldaten en
zo en de andere mensen, die dieopleiding volgen.
Is dat iets, dat aangemoedigdis, om vrienden te maken, of is
er zo'n sfeer, waar iedereenzich kent, maar we worden niet
per se vrienden?
Speaker 2 (40:26):
Wel, je stapt in een peloton van dertig onbekenden,
je bent een vreemdeling.
De eerste paar dagen moet jeecht nog zoeken, alsof je een
groep aanspreekt op een gewonedag Wie is wie, en hoe zijn ze?
Zijn ze een open boek of zijnze meer timide?
Daar ga je ook doorheen.
(40:47):
Maar heel snel word jeinderdaad heel hecht, omdat je
zoveel meemaakt Pijn, schreugde,sorry, tragedie, kwetsbaarheid.
Sommige jongens moeten wenen,sommige krijgen kwetsures en
kunnen niet meer de opleidingmeedoen.
En er was wel een jongen ik gazijn naam niet noemen die
(41:16):
doorheen de opleiding zijn mamahad verloren.
En dan krijg je wel een heelander deel te zien van iedereen,
want ongeacht, opleiding ofniet, je moeder verliezen is
vreselijk, en dan moest iedereenbijna wel een traantje laten.
Of toch, op zijn minst diejongen konden leren op een heel
zachte, persoonlijke, intiememanier, en dat was heel mooi,
(41:39):
want zelfs de meerderesergeanten, iedereen had er
respect voor om die opleidingdoor te zetten.
En ja, je heeft die doorgezet,en dat is altijd een enorm
machtig moment voor die jongen,om toch door te bijten, met de
hulp van onder andere mijzelf ende andere jongens en ja, de
andere mensen, die in deopleiding waren.
Speaker 1 (42:01):
Wat soort vrienden had je of de andere mensen in
dat peloton?
kunnen we zeggen, dat iedereeneen beetje zoals jou was, zo een
tiener zonder echte problemenen dan nooit gevechtssporten
hebben gedaan en zo, of was ereigenlijk een mengeling?
Misschien waren er mensen, dieheel veel geweld hadden
meegemaakt en misschien heelkwaad waren en dat ergens een
(42:28):
optie nodig hadden, om dat uitte laten.
Speaker 2 (42:31):
Ja wel.
Ik ga het geen slechte mensennoemen of minder dan mij, in het
tegendeel.
Sommige was ik heel trots op enkeek ik naar op.
Maar inderdaad, sommige jongensals niet de meerderheid, en ik
ook op dat moment, ik hebachteraf mijn diploma gehaald,
we waren ongeschoold, en dat isnog maar één ding.
Sommigen hadden eendrugsverleden, hadden een
(42:54):
verleden met criminaliteit,hadden veel traumas meegemaakt,
waren arm, noem het op.
En voor die jongens was dehoogst vrijwilliger worden, dus
waar je geen diploma voor nodighebt, een hele goede uitweg, en
die knokken dan ook heel hard indie opleiding.
En die jongens, geloof ik, dieniks anders hebben bijna en zich
(43:15):
thuis voelen daar, die zijndaar heel welkom, iedereen
natuurlijk, maar die voelenzichzelf heel welkom daarin
Persoonlijk, omdat ze daareindelijk een ding vinden en
getraind worden en een doelhebben en voor iets staan.
Dat is mooi voor hen.
Speaker 1 (43:36):
En dus op een zeker moment verandert iets voor jou
En je zegt van oké, ik ben hierniet gelukkig, dus is mijn pak
niet.
Dus ik veronderstel, dat hetdoel, dat jij voor jezelf zegt,
dat dat de visie was er nietmeer.
Wat is er eigenlijk gebeurd?
Speaker 2 (43:56):
Op welk moment dacht je van oei, dit gaat niet voor
mij.
Wel, er was inderdaad eenmoment, waar ik niet te diep op
wil ingaan, dat ik niet zelf hebmeegemaakt, maar een jongen
heeft iets meegemaakt binnen hetpeloton, En dat was een heel
grote factor.
Maar het was inderdaad eenproces doorheen de opleiding,
doorheen de weken, doorheen deervaringen, dat ik merkte, ik
(44:21):
kan, wie ik ben, simpelweg alspersoon beter benutten.
Ergens anders voelde ik.
Speaker 1 (44:29):
Ik wil juist een beetje verder gaan in dat moment
, waar je beslist van voelde ik.
Ik wil juist een beetje verdergaan in dat moment, waar je
beslist van oké, ik stop, juist,moesten we nu zeggen oké, er is
een film over een personage,die dus in het leger stapt en
denkt van oké, dat is mijn pad,dat is, wat ik wil doen.
En in één keer zegt diejongeman van nee, ik ben hier
(44:50):
ongelukkig.
Wat is eigenlijk, wat is in datmoment voor hem belangrijk?
En wat is in dat moment En ookomdat je heel veel nagedacht
hebt over de kwetsbaarheid vanmannen Wat is er eigenlijk aan
het gebeuren in je hart en in jeziel?
Wat zijn de dingen, die je aanjezelf zegt op dat moment?
Speaker 2 (45:12):
Ja, inderdaad, ik heb .
Toen ik kortbij die keuze kwamen wat het rond was, heb ik heel
veel gesprekken gehad metmezelf.
Ik heb een nacht met mezelfgezeten en echt gevraagd van is
dit voor mij En ben ik welgelukkig?
(45:33):
want zondagavond je gaat naarde kazerne en dat masker komt op
, je traint en je blijft trainenen je leert doorzetten en je
leert afzien, maar dat maskergaat soms af, en dan inderdaad
voel je soms iets wringt hier,en het werd steeds luider.
(45:54):
Dat wringen en het missen vanmezelf werd meer duidelijk.
Ik als persoon, ik voel mijminder, ik ben minder gelukkig
hier.
(46:14):
Het was echt niet eenvoudig, omdie keuze te maken, uiteindelijk
Na meerdere stappen zeggen, ikwil stoppen.
Dat is heel moeilijk, dat kostmoed, maar ook kwetsbaarheid,
want je weet, dat zij dat nietgraag horen.
(46:35):
En nog meer, ik hoorde het zelfniet graag.
Het was moeilijk, om dat uit tespreken En vooral om het nieuws
te zeggen, tegen mijn papa Toenik met mijn papa telefoneerde
en ik zei Ja, ik twijfeldegewoon, om te stoppen, en ik had
net mijn baguette gehaald.
Dat was wel imposant.
(46:55):
Ik werd echt overmeesterd mettwijfel en met schaamte en met
moed En nog zoveel meer in éénmoment.
Dus inderdaad een opstommingvan factoren, een intern
intrinsiek, een jongen, die zichniet thuis voelde en simpelweg
(47:21):
een ander leven tegen moet gaan,was de reden, dat ik besloot te
stoppen.
Speaker 1 (47:29):
Is je papa de eerste persoon, met wie je die twijfel
hebt gedeeld, of heb je heteerst aan iemand anders verteld?
Speaker 2 (47:36):
Goede vraag, ik denk, ik denk misschien eerst aan
mijn vriendin op dat moment,omdat ik wel die gigantische
schaamte had, om dat nieuws tevertellen bij mijn papa.
Ik heb net iets gevonden.
Ik heb die opleiding afgemaakt,hij was sociaal, ik ook, en dan
kon ik met de deur in huisvallen.
(47:57):
Ik ga stoppen hiermee.
Daar had ik angst, voor Echtangst.
Ik kreeg er meteen warm van.
Maar mijn vriendin op dat momentwas iemand, waar ik alles kon
tegen vertellen.
Mijn vriendin op dat moment wasiemand, waar ik alles kon tegen
vertellen, gelukkig, enuiteindelijk was mijn papa wel
een tweede persoon volgens mij.
Speaker 1 (48:13):
En hoe lang heb je getwijfeld?
Is dat een proces van maanden?
Speaker 2 (48:23):
Of is dat eigenlijk een proces van dagen en een boom
?
Het was meer een aha-moment,alsof er zo een lightbulb opeens
aanging, zoals wanneer je bijje wiskunde vroeger net de
oefening begrijpt Ah, nu heb ikhet door, nu snap ik hem.
Dat had ik eigenlijk.
En nu beschrijf ik, waarom.
Ik mij de laatste weken hetwaren meer weken, dat ik me zo
(48:45):
voelde, dat ik me zo een sipvoelde En thuis was, thuis niet
meer, en ik leenachtte minder,en ik was meer op mijn eisen Bij
de laatste dagen voor die keuzekwam die moment, kwam die
luidboog van.
Nu heb ik het door, nubeschrijf ik mezelf.
Speaker 1 (49:05):
En wanneer je zei, dat thuis voelde, niet thuis
meer en ik was niet dezelfdepersoon.
Is er een voorbeeld dat je kangeven, of iets dat er misschien
gebeurt met je ouders, met jevriendin, waar je zei ik herken
mezelf niet?
Speaker 2 (49:18):
Ja, ja, honderd procent.
Doorheen je opleiding wordt jezo getraind, en je bent op
internaat in je opleiding, dusvan zondagavond tot vrijdaglaat
ben je daar, dus het duid, datje even kan uitschakelen, is
heel minim.
Dus ik wil niet zeggen, dat ikbuiten de kazerne ook mij als
(49:41):
een soldaat gedroeg of als eenmilitair gedroeg, wat niet per
se goed of minder goed is, maarer kwam wel een bepaalde
koudbloedigheid bij Een bepaaldehardheid, die soms nog boven
komt, soms op een goede manier,wanneer ik moet doorzetten,
bijvoorbeeld Maar inderdaad toen, als ik bijvoorbeeld een
(50:05):
discussie had met mijn vriendin,ik was heel Zwart op wit toen,
en ik wou het opgelost hebben,en ik was vrij kordaat,
misschien zelfs autoritair, ikwas niet gemeen, ik was nooit
onrespectvol, ik heb er nooitpijn gedaan, maar wel waren er
(50:27):
momenten, dat er, als er eendiscussie was, dat ik zei
luister, we gaan het nu oplossen, vertel me, wat er scheelt, of.
En ik bleef gewoon op deze toonspreken, en ik beschreef niet,
waarom die manier nietbinnenkwam bij haar, als in.
Ik was gewoon vrij op eenvlakjes en hoe ik sommige dingen
(50:50):
behandelde, wel gewoonliefdelijk en correct, maar op
een bepaalde toon, een bepaaldezinsbouw, dat ik daar wel gewoon
was, om te zeggen, van als ikmet een peloton iets moest
krijgen, was dat nu zo en zo endat en timings, en dat was
allemaal gegaderd.
(51:12):
Maar natuurlijk, een relatiewerkt dat niet.
Je moet open zijn, en je moetluisteren.
Luisteren is even belangrijkals praten, als niet meer.
En daar had ik achteraf welzorgen, dat heb ik nu wel zorgen
.
Maar op dat moment inderdaad,als ik zo'n discussie meemaakte,
dan was ik vrij to the point Inplaats van luisteren, in to the
point, in plaats van luisteren,in plaats van luisteren Gewoon
(51:33):
kijken, wat zij te zeggen heeftEn wat ze voelt, en daar
empathie voor tonen, en daar opinzijden En vragen stellen En
zowel meer.
En als zij dan wegliepLetterlijk Van een discussie,
dan dacht ik Maar komaan, waaromloop je weg?
Ik had niet door, dat daaremotioneel iets aan de hand was
(51:59):
met haar en dat ze blokkeerde.
Nieuws heb ik wel gelukt, endat betert ook wel door geen
relatie.
Maar inderdaad, tijdensopleiding vond ik het moeilijk,
om dingen te kaderen, emotioneel, om voor mezelf duidelijk te
maken, hoe ik me voel en hoeiemand anders zich voelt.
Voor dat geheel is in jeopleiding weinig ruimte voor,
omdat je veeltundig op zevenbevelen moet volgen, je moet
(52:22):
uitvoeren en je plan trekken, endat is allemaal gegaard en in
het systeem, en dat is allemaaluitgesippeld.
Maar zo werkt het leven niet,zeker niet het persoonlijke
leven, het intieme leven.
Speaker 1 (52:35):
En dus fast forward.
Je denkt heel veel na overkwetsbaarheid.
Je denkt heel veel na, wat jewilt doen met het leven.
Je gaat acteren, je gaatstuderen, ook om acteur te
worden.
En zo Kwetsbaarheid bij mannen.
Wat is het grootste life lesson, dat je geleerd hebt over dat
(52:59):
thema En dat je graag nu wiltdoorgeven aan andere jonge
mannen?
Speaker 2 (53:06):
Wat een vraag.
Die grootste levensles, die ikheb gehad qua mannelijke
kwetsbaarheid, wel voor mijpersoonlijk.
Ik heb rond die periode, ronddie fase, geloof ik, een
depressie meegemaakt, depressiemeegemaakt, en toen had ik echt
(53:41):
door omdat ik tegen niemanderover durf te spreken, dat er
een probleem is, dat er ietsmoet veranderen bij jongeren en
zekeronge mannen, omdat zeopgroeien met bepaalde principes
, die ouderwets zijn oftraditioneel, niet per se minder
goed of beter, maar wel op eenbepaalde manier, dat niet per se
(54:06):
werkt bij een jonge man.
Want natuurlijk, wij weten, wijmaken emoties mee, we zijn net
zozeer een mens als iemandanders.
Wij wenen, wij schuilen ons enwe twijfelen, etcetera, etcetera
.
Maar ik ook, en bijna elkejongen, geloof ik, draagt een
(54:28):
façade als kind, draagt eenmasker.
En als je aan een puber vraagt,een jonge puber, van hoe voel je
je, of was het de laatste, datje over hebt geweend?
Ik denk, dat het meestal eenniet oprecht antwoord komt.
Ik toch niet, in ieder geval,ik was niet altijd oprecht
(54:48):
daarover, omdat ik dacht, vanhet valt wel mee, ik ben een
jonge man en de wereld is aanmijn voeten En ik kan alles aan,
en ik voel me helemaal nietslechter, wel?
Nee, je moet over emotiesspreken als man, het is nodig,
geloof ik.
Dus, de grootste levensles voormij was een depressie meemaken,
(55:10):
en hoe danig ik mij eenzaamvoelde.
Ik voelde me zo eenzaam, ikvoelde, dat ik op dat moment
tegen niemand kon praten, en datwas heel eng.
En gelukkig is dat verdwenen,is dat geëxapt door steun,
uiteindelijk, omdat ikuiteindelijk na heel lang tegen
(55:31):
mezelf begon te praten.
Ten eerste Van kijk, ik voelmij zo Eerst accepteren, dat ik
mij zo slecht voelde, en danuitkomen tegen schrienden, tegen
mensen, die ik vertrouw.
Speaker 1 (55:43):
En wat is voor jou vandaag de definitie van toxic
masculinity tegenover empoweredmasculine energy?
Speaker 2 (55:58):
Een definitie.
Ik denk, dat iets in de zin vaneen man is.
een man, als hij herkent, dathij mens is, zoiets, want mens
betekent voelen.
Speaker 1 (56:16):
En nu heb je een theaterstuk gemaakt.
Dat is een one-man show.
Kan je ons meer vertellen overdie one-man show?
En ja, ik weet, dat er ook hetthema in zit van kwetsbaarheid
en zo?
Speaker 2 (56:28):
Ja, dat was zo leuk.
Ten eerste Ingebak heb ikgemaakt met Antje van der Donkt
en mijzelf Voor het vakmaakatelier op het Lemmens
Instituut.
Dat was ons eindwerk, dus wehadden volledige vrijheid, om
onze fascinaties op hol te latenslaan En beginnen te maken en
te denken.
Dus het proces we maaktenfascinatieborden, beginnen te
(56:50):
maken en te denken.
Dus het proces we maaktenfascinatieborden de hele klas.
En dan kwam ik in Ente, dus wijwel als enigste volledig
overheen met, waarover wefascineren en wat ons bezighoudt
en ons nieuwsgierig maakt.
En dan beginnen we, bereid tezorgen, beginnen schrijven,
(57:10):
beginnen, het woning op te gaanen repeteren en proberen, en et
cetera, et cetera.
En uiteindelijk hebben we veelgeschrapt en zijn we tot de
essentie gekomen van wat wewilden vertellen.
En de essentie van dat stuk is,hoe het er kan uitzien, als een
(57:31):
man blijft ontkennen in hetrouwproces, en hoe mooi het kan
zijn, als hij wel zich kwetsbaaropenstelt.
Daar gaat Inge Bakken over.
Speaker 1 (57:44):
En je bent juist in Theater aan Zee geweest, je hebt
het ook daar getoond.
Heb je plannen voor dit stuk,om daarmee verder te gaan?
Speaker 2 (57:54):
No thanks, ik sluit het zeker niet uit.
Speaker 1 (57:59):
Dus nu ga je echt volop in die richting, als
acteur en als maker natuurlijk.
Wat zijn je?
grote dromen.
Speaker 2 (58:08):
Die dromen.
Eigenlijk leef ik hem al, wantik kan doen, wat ik graag doe,
en ik word ervoor betaald, maarde essentie daarvan is Voor
mezelf, is het.
Op deze manier, via acteren,via maken, kan ik dat kind
(58:33):
blijven, dat ik ben, en dievreugde en die sociale
eigenschappen, die ik heb, endie gevoelensheid en die
intimiteit en die kwetsbaarheiddoor te maken en te spelen, kan
ik mij als kind voelen, en eenkind heeft geen filters.
Speaker 1 (58:52):
Dank je wel, maarten.
Dat was echt een heel mooiverhaal en ook heel veel
inspiratie voor mij alsactieactrice.
Als mensen meer willen weten,wat je nu doet als acteur en als
maker, waar kunnen ze je vinden?
Speaker 2 (59:06):
Op mijn website, en daarop vind je ook mijn socials,
en dan kan je niet zwaar kijken, als je gescheerd.
Popular Podcasts
Stuff You Should Know
If you've ever wanted to know about champagne, satanism, the Stonewall Uprising, chaos theory, LSD, El Nino, true crime and Rosa Parks, then look no further. Josh and Chuck have you covered.
24/7 News: The Latest
The latest news in 4 minutes updated every hour, every day.
Crime Junkie
Does hearing about a true crime case always leave you scouring the internet for the truth behind the story? Dive into your next mystery with Crime Junkie. Every Monday, join your host Ashley Flowers as she unravels all the details of infamous and underreported true crime cases with her best friend Brit Prawat. From cold cases to missing persons and heroes in our community who seek justice, Crime Junkie is your destination for theories and stories you won’t hear anywhere else. Whether you're a seasoned true crime enthusiast or new to the genre, you'll find yourself on the edge of your seat awaiting a new episode every Monday. If you can never get enough true crime... Congratulations, you’ve found your people. Follow to join a community of Crime Junkies! Crime Junkie is presented by audiochuck Media Company.