Truus vraagt het Universum waarom ze überhaupt bestaat. Een filosofische en absurdistische aflevering vol humor en existentiële vragen, recht uit Truus’ moment of relaxation.
Note:
U luistert naar een sprankelende interactie tussen Truus de Theatertroele en haar spiegelbeeld, waarin ze haar gedachten en vragen over het leven deelt. Achter de humor en theatraliteit van Truus schuilt een diepere boodschap, geïnspireerd door Yvonne, die al jaren schrijft over de Asch-conformiteitsexperimenten. Deze experimenten tonen hoe mensen zich vaak als "papegaaien" gedragen, klakkeloos conformeren aan de verwachtingen van de massa uit angst om af te wijken. Maar wat gebeurt er als je weigert een papegaai te zijn? Hoe stil en eenzaam kan de wereld aanvoelen wanneer je je eigen "tribe" – een gemeenschap die jouw unieke stem omarmt – niet kunt vinden? In deze podcast wordt deze filosofische vraag met finesse verkend. Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld symboliseert de innerlijke strijd van het individu dat worstelt met authenticiteit in een wereld die conformiteit beloont. Het is een ode aan de moed om trouw te blijven aan jezelf, zelfs als dat betekent dat je alleen staat, verloren in reflectie, met enkel je spiegelbeeld als gesprekspartner. Deze podcast nodigt uit tot introspectie: hoe vinden we betekenis en verbondenheid in een wereld die ons vaak vraagt onze eigenheid op te geven?
Yvonne, tevens voice-actrice, kiest bewust voor een monotone stem in deze podcast. Deze sobere toon versterkt de introspectieve en filosofische lading van Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld, en benadrukt de eenzaamheid en stilte van authenticiteit in een conformistische wereld.
Deze opnames zijn live en zonder script gemaakt, rechtstreeks vanuit Yvonne’s late avond- of nachtelijke gedachten wanneer de slaap niet komt. De spontane lach die je soms hoort, weerspiegelt de natuurlijke flow van haar gesprek met haar spiegelbeeld, ongefilterd en authentiek. Als ervaren voice-actrice en improvisator, gewend aan last-minute optredens, voelt Yvonne zich thuis in deze vrije vorm. Nog mooier vindt ze het om dit met een publiek te delen. Deze podcast draait niet om perfectie, maar om het delen van iets echts – een moment van reflectie, met een lach of een traan, recht vanuit het moment! In het hier en nu.
Niets is zo veranderlijk als de mens – onze gedachten, ons gedachtegoed, onze meningen. Mensen hechten vaak te veel waarde aan woorden zonder te voelen. Yvonne pleit voor een hart-breinverbinding: voel met je hart. Soms is stilte krachtig, maar eenzaamheid omarmen uit angst om niets te mogen delen? Dat kan niet. We zijn mens, gemaakt met wonder van het leven, niet om te oordelen, maar om elkaar te omarmen. Durf vragen te stellen, neem het leven soms wat lichter op. Yvonne lacht vaak om zichzelf, want achteraf denken we allemaal weleens: “Goh, heb ik daar zo zwaar aan getild? Wat maakt het uit!” Over twintig jaar pieker je er niet meer over – haha!
De hostess, Yvonne Padmos, deelt een korte, introspectieve zelfreflectie over eenzaamheid, een groeiende crisis onder ouderen en mensen met mentale gezondheidsproblemen. Door eenzaamheid te belichten, wil ze bewustzijn creëren over de neurologische en maatschappelijke schade ervan. Eenzaamheid activeert de amygdala, verhoogt cortisolniveaus via de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as en verzwakt het default mode network, wat leidt tot stress, depressie en een kortere levensduur (Cacioppo et al., 2015; Sapolsky, 2004). Dit schaadt niet alleen het individu, maar ook de maatschappij, die haar cohesie verliest zonder empathische verbindingen. Yvonne’s pleidooi voor kleine, menselijke gebaren – zoals een glimlach of gesprek – benadrukt de noodzaak van verbondenheid om de schaduw van eenzaamheid te doorbreken en een menselijkere wereld te bouwen.
Gastspreker / actress / schrijfster: Yvonne Padmos,
Stem om mentale gezondheid op de kaart te zetten voor een betere gezondere samenleving.
Taal: Nederlands
Become a supporter of this podcast:
https://www.spreaker.com/podcast/reflectie-met-mijn-schaduw--6727393/support.